Μια φορά και έναν καιρό, ήταν τρεις ινδιάνοι άστορες, που ήταν φίλοι καρδιακοί και όλη μέρα τους έβλεπες μαζί να τριγυρνάνε εδώ και εκεί. Ένα πρωί, οι τρεις φίλοι περπατούσαν στο δάσος και σιγοσφύριζαν έναν παλιό σκοπό, όταν ξαφνικά, σε ένα ξέφωτο, βρήκαν μια παλιά, παρατημένη άλφα-βήτα. Την κοίταξαν από ‘δω, την κοίταξαν από ‘κει, στο τέλος κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και δεν χρειάστηκε να πουν λέξη.
Ο πρώτος πήρε ένα «κ» και από τότε ζει στις λίμνες και στα δάση και έχει μεγάλη φουντωτή ουρά.
Ο δεύτερος πήρε ένα «μ» και από τότε επισκευάζει τα υδραυλικά και τοποθετεί κλιματιστικά στα σπίτια του κοσμάκη.
Ο τρίτος ο καλύτερος ήταν και ο πιο άπληστος. Πήρε ένα «γ», ένα «ξ», ένα «λ» και όσα φωνήεντα χωρούσαν στις τσέπες του και έφυγε βιαστικά.
Για μέρες προσπαθούσε να γίνει και αυτός κάτι, σαν τους δύο φίλους του, αλλά μάταια. Σ’ αυτό τον κόσμο δεν υπάρχει χώρος για ξελογάστορες...
Απο την τελικη ληθη (δε φαιναλ θολουθιον) / Κωστακης Αναν / εκδοσεις Βαβελ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΕΓΩ ΘΑ ΕΜΕΝΑ ΕΝΑΣ ΣΚΕΤΟΣ ΑΣΤΟΡΑΣ...ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΧΩΡΟ ΓΙΑ ΣΚΕΤΟΥΣ. ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφή;P
ΥΓ.ΓΑΜΑΤΟ ΡΕ VOU!
εγω πιστευω οτι θα δημιουργουσες δικο σου -αστορα γιατι σκετη δεν εισαι :)
ΑπάντησηΔιαγραφή...;P
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑΙ ..ΤΟΝ ΚΑΚΟ ΜΟΥ ΤΟ ΦΛΑΣΤΟΡΑ..ΧΙΧΙ
μακριά απο το πι, μόνο ;ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ρισπεκτ στον κωστάκη, ο τύπος είναι φοβερος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μέρες προσπαθούσε να γίνει και αυτός κάτι, σαν τους δύο φίλους του, αλλά μάταια
ΑπάντησηΔιαγραφήαν ημουν στη θεση του και θα πηγαινα να κλεβα το μ απο τον αλλο..
ενναλακτικά θα άφηνα το Ο μου κατω και θα επαιρνα απο κατω το Ε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ...ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟΤΕ ΝΑ ΠΑΡΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ Ε ΑΠΤΟΝ ΝΑΡΙΤΑ , ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΤΟ Ο ΚΑΙ ΝΑ ΤΣΑΚΩΣΩ ΚΑΙ ΕΝΑ Ξ???
ΧΜΜΜ..ΤΩΡΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΟΜΙΖΩ
;P