Τρίτη, Φεβρουαρίου 27

Venceremos

Τα τελευταια χρονια αποφευγαμε ο ενας τον αλλον συστηματικα. Ειχε παρει την αποφαση να μην με ξαναδει κι εγω σαν εγωιστης που ημουν δεν την ξανακυνηγησα. Μια ηλιολουστη μερα κατεβαινα την Αγγελακη με τ'ακουστικα στ'αυτια, με αργο, σχεδον χορευτικο βημα και μετρουσα τις τετραγωνες πλακες του πεζοδρομιου πηδωντας απο την μια στην αλλη. Ωσπου σηκωσα το βλεμμα μου και την ειδα... Ωχ... Σκεφτηκα. Εσκυψα το κεφαλι μηπως και δεν με δει σαν τις στρουθοκαμηλους που βαζουν το κεφαλι στο χωμα αφηνοντας εκτεθειμενο το κωλαρακι τους που προσφερεται για αμετρητα πισωκολλητα. Εστρεψα και βγηκα στον δρομο για να περασω απεναντι. Δεν ειχα καταλαβει οτι με ειχε δει κι αυτη ακριβως την επομενη στιγμη που την ειδα εγω και το μυαλο μου προσπαθουσε να αποκλεισει ενα τετοιο ενδεχομενο. Το παραδοξο ειναι οτι αντεδρασε με τον ιδιο τροπο. Εσκυψε το κεφαλι και πηγε να περασει απεναντι. Φτασαμε στο απεναντι πεζοδρομιο την ιδια στιγμη. Πηγαμε να προχωρησουμε και βρεθηκαμε ξαφνικα προσωπο με προσωπο. "Οχι ρε πουσ..." Η φραση της κοπηκε εκει. Ενα μεγαλο πιανο με ουρα ειχε μολις προσγειωθει πανω στην τυχη μου, στο μισο μετρο απο μενα! Ακολουθησε ενα μεγαλοπρεπες "ΓΚΛΑΝΚ" και πολλα "τλικ", "τλικ", "τλικ" απο τα πληκτρα που σκορπιζαν δεξια κι αριστερα. Μεγαλη κωλοφαρδια θα ελεγα.Αμα το πιανο κουνουσε λιγο την ουρα του θα βρισκομουν κι εγω φυτεμενος σ'ενα πεζοδρομιο, πραγμα λιγακι στεναχωρο αν και παντα μου αρεζε να παιζω πιανο, εστω κι αν ηξερα μονο τα καλαντα.

Επιτελους λοιπον, πεθανε η τυχη μου! Συνεβη αυτο που αποζητουσα εδω και καιρο. Η τυχη μου που ποτε δεν μου εδωσε σημασια, ριχνοντας μου μια τελευταια ματια, τωρα θα δινει σημασια μονο σε πλακακια πεζοδρομιου! Καιρος για να πιασουν δουλεια οι απογονοι της. Τοσες φορες που το καναμε ειχαμε γεννητουρια. Ερωτευμενοι σχιζοφρενεις. Γουσταρα τοσο πολυ που το διατυμπανουσα παντου. "ΓΑΜΩ την τυχη μου...". Τουλαχιστον υπολογιζα οτι τα παιδια θα δινουν την ιδια σημασια και στους δυο γονεις.

Μαζεψα την ομαδα κρουσης και τους εδωσα οδηγιες συμφωνα με το σχεδιο επιθεσης αφου τους εβαλα σε σειρα. Πρωτα το μυαλο, υστερα η εμπνευση, μετα η καρδια, χερια και ποδια, το παθος, και τελευταια αλλα καθολου καταιδρωμενη η ευγενη βλακεια! Οδηγος μου ολα αυτα τα χρονια θα οδηγουσε για αλλη μια φορα το Steyr με τον προσωπικο μου στρατο. Με τις ηγετικες ικανοτητες που διεκριναν τον ελληνα John Rambo δηλαδη εμενα, ο κοσμος διψουσε για λογο ανυψωτικο!

"Αλανια μου", ειπα, "ηρθε η ωρα να κατατροπωσουμε την αμερικανικη αρμαδα! Δεν υπαρχει αμερικανικο ονειρο. Υπαρχει το δικο μου ονειρο και απαγορευεται να εχει το ιδιο ονομα με το ονειρο οποιουδηποτε αλλου. Γιατι ειναι δικο μου. Ειναι αυτο που θελω εγω και δεν τιθεται θεμα συγκρισης. Αν ονειρευομαι ακριβως τα ιδια πραγματα με ολους τους αλλους τοτε με εχει κατασπαραξει καποιο συστημα, ζηταω οτι μου επιβαλει αυτο και δεν δεχομαι κανενας να μου επιβαλει οτιδηποτε! Θελω το μεταλλικο εξωτερικο ενος κρανους για τασακι. Το θελει κανεις αλλος; Οχι πειτε. Το περιμενα... Γι'αυτο σας λεω λοιπον. Το ονειρο ειναι δικο μου! Ηρθε η ωρα κι αυτη τη φορα η τυχη ειναι με το μερος μας! Θα νικησουμε!"

Το μυαλο με γιουχαϊσε για το ηλιθιοδεστατο παραδειγμα με το τασακι αλλα εγω, με την βοηθεια της βλακειας , ειχα δειξει αυτο που ηθελα! Οτι μπορεις να ονειρευεσαι για το παραμικρο. Ακομη και για κατι τοσο μικρο και φτηνο που ομως αν το αποκτησεις και σε ανακαλυψουν θα τρεχεις σε στρατοδικια για μιση ντουζινα χρονια. Τα παντα ειναι ετοιμα για σπορα στο ονειρικο σου πεδιο. Πεδιο μαχης. Και το ρισκο τους ειναι ολη η καυλα. Ιδρωτας, αγωνια, πεταδην και η χαρα της αποκτησης! Στοιχειωδες!

Αλλα φυτευεις ονειρα στο πεδιο σου, οχι το κεφαλι σου στο μαξιλαρι. Ουτε κουκουλωνεσαι μεχρι πανω για να χασεις την επαφη σου με τον κοσμο και να πνιγεις μαζι με οτι σε ποναει. Με το μαλακα το γκομενο, το μαλακα το αφεντικο , το μαλακα τον εαυτο σου. Εχεις πολυ καλυτερα πραγματα να κανεις. Power Yoga, ζαχαροπλαστικη, τσαπαρι, ονειρα.. και με την βοηθεια της τυχης δημιουργεις, ξεφευγεις... Φτιαχνεις την δικη σου πραγματικοτητα. Φτιαχνεις φτερα και τ'ανοιγεις λιγακι.. Με κοπο..

Το τσοπανοσκυλο ακολουθουσε για αγνωστο λογο μια κισσα. Με αργο βημα, μπροστα η κισσα πισω η σκυλα. Η πουλαδα νεουδι καθως ηταν ανοιγοκλεινε τα φτερα της προσπαθοντας να ξεφυγει απο την εκνευριστικη κατασταση που ειχε περιελθει. Δεν μπορουσε ομως... Αδυναμη. Ωσπου φυσηξε ενα βοριαδακι. Το σκυλι αρχισε να τρεχει. Η κισσα ετρεξε κι αυτη για να φυγει ανοιγοκλεινοντας απονενοημενη τα φτερα της, χωρις να υπολογιζει το ψιθυριστο βοριαδακι. Δεν το ειχε ξαναζησει... Οχι ετσι... μα εντελως ανελπιστα... πεταξε... Venceremos...

Σάββατο, Φεβρουαρίου 24

xD

Θα ηθελα οσοι διαβαζουν αυτο το μπλογκ και δεν εχουν διαβασει τα 3 πρωτα κειμενα που γραφτηκαν απ'αλλου γι'αλλου και μετα περαστηκαν εδω να διαβασουν πρωτα αυτα γιατι τα προτιμω κι εγω απο τα επομενα. Γραφτηκαν σε πιο παραξενες μερες. Και αν ειναι δυνατον το σχολιακι σας ειναι ευπροσδεκτο! Ty.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 22

Welcome to the house of Prince

Ειμαι φανατικος καπνιστης και κανω μεγαλο κακο στον εαυτο μου, το ξερω. Θα το κοψω καποτε μαχαιρι! Οπως και να χει θελω να καπνιζω μονο το καλυτερο τσιγαρο. Να νιωθω τον καπνο να καλυπτει τα πνευμονια μου. Μετα απο αυτη την κοινοτυπη διαφημιστικη ατακα πρεπει να πω οτι υπαρχουν τσιγαρα και υπαρχει το Prince. Και δη το μαλακο!

Εν συνεχεια λοιπον υπαρχουν 4 τυποι ανθρωπου. Σκεφτειται οτι σας κανουνε τρακα. Δεν μας ενδιαφερει αν ο αλλος ειναι ενας κλασσικος ζητουλας τρακαδορος ή ενα φιλαρακι που ξεχασε να παρει τσιγαρα. Αν και το ενα δεν αναιρει το αλλο μας ενδιαφερει το πως θα κανει την τρακα!

1) Σου λενε : "Φερε ενα πριτς". Πριτς. ΤΙ ΠΡΙΤΣ ρε βαρβαρε, ρε σουγκλακο, ρε νεαντερνταλικο απολειφαδι; Αυτος ειναι ο τυπος που καπνιζει χαβαλε και δεν ειναι μυστης της τεχνης του καπνισματος! Εκνευριστικος μεχρι αηδιας με ελειπης αισθηση του χιουμορ και χαμηλου IQ. Οτι και να ζητησει θα παρει τα χνουδωτα μου!

2) Σου λενε : "Να σου παρω ενα πρινσακι;" Ευγενης και παιχνιδιαρης. Παρα το υποκοριστικο -ακι δειχνει οτι ξερει σε τι απευθυνεται και το εχει καπνισει πολλες φορες. Το κερδιζει με την αξια του το τσιγαρο.

3) Σου λενε : "Ρε μαλακα δωσε ενα πρινς". Συνηθως προκειται για καποιον φιλο σου που καπνιζει Marlboro, εχει ξεχασει να παρει τσιγαρα, και σε βριζει που καπνιζεις Prince. "ψιλομαλακια ειναι, πολυ βαρυ". Παρ'ολ'αυτα αναγνωριζει αυτη τη βαρυτητα του καπνου του, ενα στοιχειο που εκτιμας και ζητας στο τσιγαρο που καπνιζεις. Αν δεν κανεις ενα δυνατο τσιγαρο καλυτερα να μην κανεις καθολου! Εχοντας και το ελαφρυντικο, οντας φιλος σου τσιμπαει το τσιγαρακι.

4) Σου λενε : "Να σου παρω ενα πριγκηπα φιλε μου;" Οσα θες αδελφε. Συνηθως προκειται για μεγαλυτερους ανθρωπους που πραγματικα εχουν ζησει το γαλαζοαιματο αυτο τσιγαρο. Ισως και τυπους με το μουστακι του Salvador, μισοτρελους διανοουμενος της παραλιας, της Ναυαρινου ή της Αριστοτελους. Ετσι το αποκαλεσε και ενασ ζωγραφος μιας πλατειας της Γαλλιας βλεποντας ενα μπουλουκι σε 7ημερη να περναει απο κει. Αφου εκλεισα το στομα μου απο την εκπληξη που ηταν Ελληνας, του εδωσα το τσιγαρο και προχωρησα. Λιγο παραπερα 3 σπουργιτια τρωγαν απο την κρεπα ενος ζευγαριου που φιλιοταν στο τραπεζι μιας Creperie. Αφου βλαστημησα που ημουν μπακουρι σε μια τετοια πολη ζωστηκα με πιρουνια και μαχαιρια και ορμησα μεσα ουρλιαζοντας προσευχες στον Αλλαχ. Μετα απο 3 τεταρτα ανατοιναχτηκα γεμιζοντας τους τοιχους σοκολατες, κομματια φραουλας και μπισκοτα βανιλιας.
Un soda avec citrus s'il vous plait!

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19

Αυτοκριτικη - Αυτοϊασή - Αυτοδημιουργια

Εχω βιωσει πολυ τραγικα συναισθηματα και εχω κανει πολλες χοντρες μαλακιες στη ζωη μου οπως οι περισσοτεροι ανθρωποι ισως. Εχω κερατωσει γυναικα που ημουν ερωτευμενος, εχω γαμηθει με γκομενα αδερφικου φιλου που μολις ειχαν χωρισει γιατι ημουν δυστυχως ερωτευμενος και δεν ειχα κοτσια να του πω ουτε το ενα ουτε το αλλο, εχω πληγωσει τον πατερα μου αφου πρωτα εκανε αθελα του ισως το ιδιο σε μενα, εχω δοκιμασει διαφορες ψυχοτροπες ουσιες τουλαχιστον απο μια φορα γιατι εκοψα το ποτο μαχαιρι και επρεπε να βρω ενα υποκαταστατο. Ανακαλυψα το χορτο και ομολογω οτι αξιζε τον κοπο γιατι ολα τα αλλα μαζι και το ποτο τεντωνουν και το μυαλο και το σωμα.Εχω ερθει σε διαμαχες με φιλους κολητους ασχετα που ακομα πιστευω οτι ειχα δικιο και ειμαστε ακομα μαζι απο την τριτη δημοτικου. Μαγικη 5αδα! Εμεις και αυτη του '87. Εζησα 3 θανατους πολυ κοντινων μου προσωπων σε πολυ συντομο χρονικο διαστημα.

Περασα 2 σταδια συναισθηματικης κορυφωσης. Μιας απολυτα θετικης και μιας απολυτα αρνητικης. Ισως επειδη δεν ημουν σε θεση ακομα να τα αντιμετωπισω. Ακομα δεν μπορω καποια απο αυτα αλλα τα ξεπερναω πολυ πιο ευκολα. Ξεσπουσα σε κλαματα ακομη και με προβληματα που ηταν φαινομενικα ευκολα, απομακρυνα πολυ κοσμο απο κοντα μου.Εδιωχνα για αρκετο καιρο μεχρι και την γυναικα που κατεληξα να αγαπησω οσο εναν-δυο ανθρωπους ακομα σ'αυτον τον πλανητη. Με συγχωρουσε παντα κι αυτο δεν θα το ξεχασω ποτε. Οπως και οτι κατεληξα να την χωρισω 4 φορες σε 3 μηνες γιατι "δεν ξερω τι θελω".
Ωσπου καποια στιγμη καταλαβα οτι επρεπε να συνελθω. Την παρακαλεσα να μαζεψει τα μπογαλακια της και να ερθει να μεινει στην καρδια μου και αυτη, σαν μοναδικο ατομο που ειναι, δεχτηκε! Ενθουσιασμος, Μπιζζζ και χειροκροτηματα μεσα μου. Ημουν μικρος και αυτη το ιδιο για να ζησουμε τον απολυτο ερωτα. Ειχαμε και οι 2 ανειλημμενες υποχρεωσεις αλλωστε σαν φοιτητες(εγω της πουτσας βεβαια!). Αλλα ειμασταν αρκετα μεγαλοι για να την αγαπησω και -ελπιζω αλλα και το ξερω πια- να μ'αγαπησει πανανθρωπινα που λεει και ο Λιακοπουλας. Μετα απο σχεδον 4 χρονια που ειμαστε χωρια ξερουμε ακομα οτι υπαρχει αυτη η αγαπη και την δειχνουμε με καθε δυνατο τροπο σε καθε ευκαιρια. Ειμαι και ειναι απικο οποτε υπαρχει αναγκη. Πολυτιμος ανθρωπος παρα τα ελατωματα και τις ανασφαλειες της...

Με εκανε να ξεπερασω εκεινο το σταδιο που βρισκομουν και να βρεθω σε ενα μεταβατικο, να εκτιμησω οτιδηποτε πολυχρωμο και ζωντανο και να κανω πραγματα που δεν ειχα ιδεα οτι θα γουσταρω τοσο πολυ. Δεν ειχα ξαναβιωσει το συναισθημα του "Η καρδια μου θα γινει χιλια κομματια και μετα ποιος σφουγγαριζει τα αιματα".

Περνοντας ατελειωτοι μηνες και κανοντας σιγουρα οχι την ζωη που θα ηθελα να κανω μπηκα σε ενα φανταστικο τριπακι και αρχισαν να με διασκεδαζουν τα παντα. Δεν με ενοχλουσε τιποτα και δεν εβρισκα τιποτα αδυνατο. Ειχα σαν πρωτο μου στοχο να αφησω τον αλλον με ανοιχτο το στομα μονο και μονο για να δω αυτη την εκφραση στο προσωπο του.

Τριπακι στο οποιο βρισκομαι ακομη και τωρα και ελπιζω να μεινει για παντα το lifetime μεταφορικο μου μεσον. Το παιδικο παρτυ στο μυαλο μου που ανεφερε ο ΡοΖ σε ενα reply του υπαρχει γιατι οτιδηποτε συμβαινει μου δημιουργει χαρα, ενθουσιασμο, και λογος για brainstorming. Μου δινει αφορμη για να γραψω κατι. Ενα κειμενο, ενα ποιημα, ενα σαχλο τραγουδι στην κιθαρα. Ευτυχως εμαθα να χρησιμοποιω το λεξιλογιο μου, διαβαζοντας αλλους και αναπτυσοντας γλωσσικα τεχνασματα που ειναι ειτε αστεια, ειτε ηλιθια, ειτε σοβαρα ή σοβαροφανη. Παντως δεν ειναι αδιαφορα και προκαλουν κατι. Με βοηθαει να βγαλω προς τα εξω πραγματα που ο χρονος δεν μου φτανει για να τα βγαλω εξω απο το κεφαλι μου. Καταιγισμος!

Μ'αρεσει ο ανθρωπος. Τον εχω εκτιμησει απιστευτα τα τελευταια χρονια και εχω γνωρισει ατομα που με εξιταρουν τρελα. Ειναι απιστευτα ενδιαφερον το να ανακαλυψεις πως λειτουργει ο ανθρωπινος εγκεφαλος και πως μπορεις να τον φερεις στα ακρα. Να του προκαλεσεις ειτε ακατασχετο γελιο, ειτε καψιμο, ειτε νευρα, ερωτα,καυλα,θλιψη και χιλια δυο ακομη. Οχι να τον κανεις παιχνιδι σου αλλα να του βγαλεις οτι μπορει να βγει απο μεσα του. Ετσι μαθαινεις τον αλλον καλυτερα..
Παιζοντας ενα videogame περισσοτερο για να εκπληρωσω την αναγκη μου για οσο περισσοτερη επικοινωνια γινετε, και με τον σταρχιδισμο που πολλοι θεωρουν οτι με διακρινει, εκανα φιλιες(αφου βεβαια τους γνωρισα απο κοντα αλλα και οχι). Προκαλεσα γελιο, εκπληξη και νευρα την ιδια στιγμη σε διαφορετικα ατομα. Μεσα απο ενα παιχνιδι. Ισως γιατι η ατακα που πεταξα δηλωνε οτι προκειτε για ενα παιχνιδι και μην πλακωνεστε για ενα συνδιασμο απο Pixel που σχηματιζουν ενα σπαθι. Αυτοι που τους αφορουσε θυμωναν, αυτοι που με ξεραν γελουσαν, και αυτοι που μολις καταλαβανε ποσο σατανικο κωλοπαιδακι ειμαι μειναν εκπληκτοι. LOOOL που λενε και που παει να μου ξεφυγει και μενα καμια φορα στην ζωη μου και το κοβω πριν το τελευταιο L.

Δεν πεταω μαλακιες και γι'αυτο συνηθως θεωρουμε βασικο στελεχος σε μια σοβαρη συζητηση εστω κι αν δεν με αφορα. Απλα απλωνω το χερι και δειχνω την αλλη πλευρα του νομισματος γιατι "η ζωη ειναι μικρη για να ειναι θλιβερη μωρο μου". Ενα στιχακι που τα λεει ολα. Διαλεξε ζωη που ελεγε και ο Ewan σε μια θρυλικη ταινια. Διαλεγω αυτην γιατι αυτη μου ταιριαζει. Θελω να ειμαι καλα και βρηκα τον τροπο μετα απο πολυ κοπο. Ισως κανω παρεα στον Γιωργο και γινω μια τροφαντη μπαλαρινα. Αυτο κι αν θα βγαλει γελιο.

Αντε γαμω τα στρατα μου 2.5 μηνες μεινανε! Φιλια...

Σάββατο, Φεβρουαρίου 17

Η Περιεργεια

Αυτο το post ισως δεν εχει τιποτα να προσφερει. Σιγουρα δεν εχει τιποτα να προσφερει! Αλλα επειδη η αρχικη ιδεα ειχε καποια αξια θα το postarw. Και επειδη το αποτελεσμα ειναι καπως ευγευστο δεν θα το μετανιωσω! Αρης - Παοκ λιαν συντομως. και θα κερδισει ο Αρης! Περιεργο..

Η ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ

Δεν ξερω γιατι αλλα τιποτα δεν μου φαινεται πια περιεργο. Για παραδειγμα εχουμε έναν ρπ στην Ιλη που μας εχει πει ότι στην ζωη του εξω ηταν πληρωμενος δολοφονος. Ναι, μπορει. Και τι εγινε. Δεν υπαρχει δηλαδη τετοια πιθανοτητα; Να εχω γνωρισει έναν 27χρονο ρωσοποντιο που να την πρωην πληρωμενος δολοφονος και να ειμαστε σειρουλες; Τοσο περιεργο ακουγεται;

Η περιεργεια λενε ότι σκοτωσε την γατα. Πως όμως μπορει η περιεργεια να σκοτωσει μια γατα; Θα ειχε πεθανει πολυς κοσμος. Αρα εκ της ατοπου, η περιεργεια δεν είναι εκεινη η ορμη που γεμιζει καποιον ανθρωπο όταν βλεπει ή ακουει κατι αξιοπεριεργο, αλλα καποιος ζωντανος οργανισμος που μπορει να σκοτωσει. Η άλλη παροιμια όμως λεει ότι όταν λειπει η γατα χορευουν τα ποντικια. Ενας σπιτογατος όμως που καθαριζει ένα σπιτι από τα ευγενη τρωκτικα, δεν φευγει σχεδον ποτε από μονος του από το σπιτι του. Οποτε αμα λειπει η γατα μαλλον σημαινει ότι σκοτωθηκε. Αν σκοτωθηκε οι πιθανοτητες λενε ότι την σκοτωσε η περιεργεια. Αρα αν δεις στο σπιτι σου να χορευουν ποντικια σημαινει ότι η περιεργια επιασε την γατα σου και την σκοτωσε. Αρα λοιπον το συμπερασμα ποιο είναι; Ότι αφου τα ποντικια διαθετουν την λογικη να πιαστουν χερι χερι (όπως μας διδαξε και ο θειος Walt) και να χορεψουν κατι – τσαμικο ας πουμε – τοτε θα μπορουν επισης να πληρωσουν καποιον δολοφονο για να την σκοτωσει! Εχουμε 2 επιλογες. Ειτε να πληρωσουν καποιον σαν τον ρωσοποντιο της ιλης μου, ειτε να πληρωσουν την περιεργεια. Επειδη όμως η ιστορια διδασκει , και επειδη η περιεργεια εχει ξανασκοτωσει γατες, θα προτιμησουν εννοειται την περιεργεια. Αφου τα ποντικια globally είναι πολλα εκατομυρια και η περιεργεια μια, τοτε σιγουρα εχοντας το μονοπωλιο, είναι ο πιο ακριβοπληρωμενος δολοφονος κατ’επαγγελμα.

Αυτή η περιεργεια λοιπον, επειδη εχει γινει τοσο διασημη για το εργο της, εχει δημιουργησει και έναν μυθο. Ότι είναι ανθρωποφαγος. Αλλα στην τελικη ασχολειται μονο με γατες. Γιατι οσο κι αν επιμενει καποιος ότι σας εχει φαει αυτή η ποτανα η περιεργεια, ψαχτειται, αγγιχτειται ανεραστα. Θα δειτε ότι ειστε αρτιμελης. Αλλα οι μυθοι είναι για να καταρριπτονται..

Τελειωνοντας το παραλληρημα μου να σας δωσω και μια ακομα inside πληροφορια. Αν εισται κοντος και βρισκεστε σε χωρο που εχει ποντικια καλυτερα να μην φορατε γραβατα…

Ο Κωστακης και οι μελισσες


Ο προλογος και ενα αποσπασμα απο το βιβλιο του Κωστακη Ανάν με τιτλο "..Κι υστερα ηρθες και μ'ελυσες". Για ατομα με ενεργο εγκεφαλο που πουλησαν τις παροπιδες τους σε τιμη ευκαιριας.

Τα δοκίμασα όλα, χωρίς αποτέλεσμα...

Χορτοφαγία, εθελοντισμός, αιθέρια έλαια, παραδοσιακοί χοροί, σεξ με ζώα, κομματικές νεολαίες, μπρέικ ντανς.Τίποτα...Τα ίδια άλυτα προβλήματα ξανά και ξανά,

ο ίδιος φαύλος κύκλος με αρχή και τέλος την αποτυχία.Μετά, κάποιο βράδυ, γυρίζοντας σπίτι αργά,σκόνταψα πάνω σε ένα παλιό σκουριασμένο λυχνάρι.Να ήταν άραγε αυτό το τέλος όλων των προβλημάτων;Σήκωσα το λυχνάρι και άρχισα να το τρίβω και να το χαϊδεύω παντού με μανία.Δυστυχώς,λίγο πριν εμφανιστεί το τζίνι, με συνέλαβαν για σεξουαλική παρενόχληση σκεύους και χωρίς πολλά-πολλά με πετάξανε στη φυλακή, μαζί με άλλους υπόδικους για κάθε λογής εμμονές και αδιέξοδα.Δεν φανταζόμουν ότι είμαστε τόσοι πολλοί, και κάθε μέρα φέρνουν και άλλους.Σ' αυτό το βιβλίο καταγράφονται οι σημαντικότερες ανταρσίες και απόπειρες απόδρασης μέχρι στιγμής.


Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ "ΕΥΝΟΥΧΟΥ ΦΙΛΟΥ"




Ο Τηλέμαχος έκλεισε βιαστικά την πόρτα πίσω του, ξέχασε να κλειδώσει, κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες και μπήκε στο αυτοκίνητο του.Το ραντεβού ήταν ιδιαίτερα αόριστο, "γύρω στις 8" είχαν συμφωνήσει με τη Χριστίνα, αλλά δεν ήθελε επ'ουδενί να αργήσει και ήθελε και να σταματήσει σ'ένα ανθοπωλείο στο δρόμο.

Με αλλά λόγια ο Τηλέμαχος ήταν τρελά καψούρης με τη Χριστίνα, χωρίς αυτή να το ξέρει και χωρίς να χρειαστεί ποτέ (sorry,Μάχο) να το μάθει...

Έφτασε κάτω από το σπίτι της στις 7:30 και, πάνω που θα άρχιζε να αναρωτιέται αν θα ήταν πολύ κάρφωμα να χτυπήσει από τώρα το κουδούνι, χτύπησε το κινητό του.

BREAK

Δυο είναι τα μεγάλα ξενερώματα στη ζωή του ανθρώπου:

Το ένα είναι να γυρίζεις ψόφιος από τη δουλεία στο σπίτι, να ετοιμάζεις κάτι στα γρήγορα για να φας, να φοράς τις πιτζάμες σου, να πλησιάζεις τον καναπέ, με το πιάτο στο αριστερό χέρι και το τηλεκοντρόλ στο δεξί, και τη στιγμή ακριβώς που ξαπλώνεις στον καναπέ, με μια ακατάσχετη όρεξη για οριακή τηλεαποχαύνωση, να ανακαλύπτεις ότι η TV είναι κλεισμένη από το κουμπί που έχει πάνω της και δεν μπορεί να ανοίξει από το τηλεκοντρόλ. Τίποτα δεν έχει κουράσει τον δυτικό άνθρωπο περισσότερο από το σήκωμα και τη διαδρομή καναπές-τηλεόραση και πάλι πίσω.

Το δεύτερο είναι να περιμένεις εναγωνίως τηλέφωνο από Αυτόν/ήν, να έχεις απαγορεύσει σε ο,τιδήποτε με 2 πόδια και εγκέφαλο να πλησιάσει τη συσκευή 2 ώρες πριν και μετά από την ώρα που υπολογίζεις ότι θα σε πάρει, το τηλέφωνο να χτυπάει στη σωστή στιγμή, και να είναι ο Τάκης από τη δουλεία που πήρε να σου εξηγήσει για τέταρτη φορά τις τελευταίες δυο μέρες γιατί.. Η αναγνώριση κλήσεων στα κινητά μετρίασε κάπως την ισχύ του εν λόγω σοκ και όπλισε τον αποδεκτή της κλήσης με τη δυνατότητα να εφευρίσκει ένα σωρό ψέματα για να δικαιολογήσει το γιατί δεν άπαντα στους εκάστοτε Τάκηδες.



Μέσα στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο του Τηλέμαχου, όμως , η οθόνη του κινητού έγραφε "Χριστίνα". Προσπάθησε να κρύψει τον ενθουσιασμό του και, κατά κάποιο τρόπο, να μην ακουστεί σαν κάποιος που έχει ήδη παρκάρει από κάτω."Ανησύχησα μήπως και δεν έρθεις", "Αργείς;Βιάζομαι να σε δω και να σου μιλήσω" και (εκδοχή πορνό) "Μην αργείς, πουτσαρά μου,έχω λιώσει απ' την καύλα μου για πάρτη σου!!!" ήταν οι τρεις εκδοχές που πέρασαν αστραπιαία από το ερωτευμένο μυαλό του Τηλέμαχου καθώς απαντούσε στην κλήση, αλλά αντί γι'αυτά:"Τηλέμαχε;...η Χριστίνα είμαι...να σου πω, μωρέ, μήπως μπορείς να μου φέρεις τσιγάρα καθώς θα έρχεσαι;"

Συγχαρητήρια, αγόρι μου, έκανες το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για να γίνεις ο "ευνούχος φίλος" της Xριστίνας.Μέσα στις επόμενες μέρες/εβδομάδες, θα σου μιλήσει για τον πρώην ή,ακόμα χειρότερα,τον νυν γκόμενο της που είναι με Erasmus στην Αγγλία και τα προβλήματα τους,θα χτυπάει το τηλέφωνο και θα χάνεται με τις ώρες στο άλλο δωμάτιο όσο εσύ κανείς ζάπινγκ και παίζεις με το καναρίνι, θα της μιλάς για πράγματα που εσύ θεωρείς σημαντικά και, εκεί που νομίζεις ότι σε προσέχει,θα σε κοιτάζει στα μάτια και θα λέει: "Θα κάνω καφέ,θες;", θα πει στη φίλη της την Ειρήνη: "Έλα ,λέγε, μην κολλάς επειδή είναι ο Τηλέμαχος μπροστά, τα ξέρει όλα για μένα.." κάνοντας σε να νοιώσεις τελείως γκέι, και βέβαια αν προσπαθήσεις να της μιλήσεις για εσάς τους δυο, θα μάθεις ότι είσαι ένας πολύ ξεχωριστός άνθρωπος στη ζωή της, αλλά η μόνη πιθανότητα να ξαπλώσεις δίπλα της είναι σε ομαδικό τάφο.

Γι'αυτό σου λέω, Τηλέμαχε.Μην απαντήσεις στο γαμημένο το τηλέφωνο. Βάλε μπροστά και φύγε! Κρατά το χρόνο και την αξιοπρέπεια σου για κάτι καλύτερο...

Τρίτη, Φεβρουαρίου 13

Ημερισιες Διαταγες Φεβρουαριου

10 - Φεβ - 2007

Ειμαι μουνοδουλος και το δειχνω καργα. Η ειμαι παρα πολυ βαρετος ακομη και σε ενα απλο μηνυμα σε κινητο. Δεν μπορω να εξηγησω αλλιως καποια πραγματα. Εκτος αν η αλλη ειναι παντελως ηλιθια και δεν μπορει να βρει ενα τροπο να μου πει : "Ξες τωρα ειμαι με τον γκομενο και πρεπει να σε γραψω εκει που δεν πιανει μελανι".
Μολις εχω πιει μερικα ποτηρακια ρετσινα κι εχω κανει ψιλοκεφαλι. Εχω πεσει για εναν διωρο υπνο πριν σηκωθω για σκοπια και εκει που εβλεπα σε ενα παραλογο ονειρο οτι επαιζα μανιασμενα ενα μπεγλερι, λιγο πριν το τερματισω και μου βγαλει την οθονη με τους συντελεστες του παιχνιδιου, ακουω τον James Brown να μου φωναζει οτι εχω μηνυμα στο κινητο. Το ανοιγω και ηταν η κολητη μιας φιλης μου, την οποια ειχα σε μεγαλη εκτιμηση επειδη στην εφηβεια της ηξερε στην κιθαρα ολα τα τραγουδια απο τα Διαφανα Κρινα. Μου λεει : "Μπλα μπλα μπλα, μπλα μπλα, μπλα". Της απανταω στον ιδιο τονο. Αλλαζουμε κανα 2 μηνυματα ωσπου στο 3ο πεταω εντεχνα και χιουμοριστικα την λεξη σεξ μεσα. Σκατα , στο μυαλο μου το εννοουσα. "Μονο σεξ θελω να σου κανω κουνελα μου". Δεν απανταει.. Δεν δινω σημασια και πεφτω για υπνο. Ξυπναω για να παω στην σκοπια και τις στελνω ενα "ονειρα γλυκα" με 2 τελιτσες απο αυτες που εχουν το αοριστο υπονοουμενο μεσα. Μου στελνει ενα "Καληνυχτα Γιωργο". Ετσι εμετικα και ξερα. Τις στελνω ενα : "μπλα μπλα μπλα, εχεις ορεξη να μιλησουμε, μπλα μπλα μπλα μπλα;". και δεν μου απανταει και παλι. Γραφω ενα "Τον Χριστουλι σου και την Παναγιτσα σου βρωμοθηλυκο" αλλα δεν το στελνω μην με κακολογησει και μαραθουν τα κολεοπτερα του μπαλκονιου μου. Σκεφτηκα τον Μοτσαρτ να παιζει μπουζουκι και ηρεμησα. Αυτος με κοιτουσε και γελουσε και με το μεσαιο δαχτυλο του χεριου του εδειχνε ψηλα. Τον μπαγλαμα...




11 - Φεβ - 2007

86 τα κσ μου και ο θεος, δολιος ως ηταν μου διαπερνουσε τα ουλα με μια ροζ βελονα πλεξιματος. Ανικανος να διαπιστωσω την πηγη του πονου τα εριξα ολα στον συνηθη υποπτο. Για οποιον δεν τον ξερει ειναι εκεινος που οταν εμεις ευχομαστε πολυ για κατι, εκεινος με μια αστραπιαια γυροβολια και ενα matrix φρεναρισμα, φερνει τον κωλο του πολυ κοντα στο προσωπο μας και αφοδευει μηχανικα διχως ιχνος εντασης, ευχαριστησης ή πονου παρα το μεγεθος της κουραδας που με ενα δυνατο και κοφτο "Προυτς" ερχετε και καθεται στην κορφη του μετωπου μας.
Το κοντερ της αποφασιστηκοτητας ειχε φτασει κοντα στα κοκκινα και αναμενε την μερα του λελεδιασματος, της ευρολυσης, της απονευρωσης και αλλων συμβαντων που μου εφερναν στο μυαλο ενα τεραστιο πλυντηριο με βρωμικα εσωρουχα. Καφε μπροστα, κιτρινα πισω για γουρι. Με το που επερνα το λελεδοχαρτο στα χερια μου και εβαζα την 5η ταχυτητα θα αφηνα τα αλογα της μηχανης μου να ξεχυθουν αγερωχα στο στενο δρομο προς την δοξα, την θεωση και την πραγματωση των ονειρων μου. Μια τεραστια γκλιτσα θα προσπαθουσε να φερει πισω στον δρομο τους οσα αλογα φευγαν προς τον γκρεμο. Σιγουρα.
Προσπαθωντας να ξεχασω το πρηξιμο στα ουλα και κυριως το γεγονος οτι ειχα να βουρτσισω τα δοντια μου σχεδον μια εβδομαδα, και την λασπη που κυριαρχουσε μεσα στο στομα μου, το χερι μου κυλουσε πανω στο χαρτι. Βιαζομουν πολυ και μ'επιανε δυσφορια. Βιαζομουν να φτασω στο Τελος.. Αορατα χερια κρατουσαν την ταχυτητα κουμπωμενη στην τεταρτη και μπουκωναν την μηχανη μου μεχρι αυτα να κρινουν ποτε θα μ'αφησουν να κανω το "δικο μου"..
Μπουρδελα δικε μου.. Με ειχαν φλομωσει στις μουτζες και στα κωλοδαχτυλα ξεροντας οτι δεν μπορω να κανω τιποτα γι'αυτο. Ουτε καν να ανταποδωσω με τον ιδιο τροπο σαν γνησιος ελληνας οδηγος. Τραβουσα τον χωματοδρομο αργα μεχρι να μ'αφησουν.. Να τα δωσω ολα τα γκαζια και να φτασω στο γρασιδι του κηπου μου.. Εκει που με περιμεναν χαμογελα και δακρυα χαρας κι απελπισιας. Εκει που θ'ανατελλω και θα σβηνω αφου ομως πρωτα κανω τον κυκλο μου. Τερμα η στασιμοτητα καθικια!

12 - Φεβ - 2007

Ω, ρε φιλε! Σεισμος στα ρουθουνια μου! Ολη την μερα ψιλοβρεχε σπαστικα και μολις σουρουπωσε, εβγαλε ξαστερια, μυρισε χωμα και ανοιξη, και ξυπνησαν και τα βατραχια! Αυτο που πατησα καταλαθος μεσα στο σκοταδι δεν συμμεριζεται τον ενθουσιασμο μου αλλα τι να κανουμε; Ολα ειναι καλα αλλα δεν ειναι ολα καλα για ολους.
Πλησιαζει ο Μαρτης. Βεβαια οχι ο Σαλονικιωτικος μουχλιασμενος Μαρτης αλλα εκεινος που βλεπεις στις διαφημισεις. Παντου λουλουδια, χαρουμενα προσωπα, ερωτες και LACTA σοκολατες. Εγω οπου χαρουμενα προσωπα βλεπω ξινισμενους α(ντι)χρηστους, οπου ερωτες, πυρ και κινηση και οπου LACTA σοκολατες , ραιμενταλ και πενηνταρια πανω στα Leopard. Δεν πειραζει. Ειπαμε δεν ειναι ολα καλα για ολους.
Εγω ομως ειμαι καλος ανθρωπος. Επειδη τωρα ειμαι ο παλιοτερος στην μοναδα, χωνω κατι ψαρουληδες σαν τον Μπαφερα στις καθαριοτητες και πεταω κ μενα μεσα σε μια καθαριοτητα που διαρκει 30 δευτερολεπτα, ετσι για να δωσω το καλο παραδειγμα. Mετα απο λιγο ομως σαν κλασσικος ντεμεκ λεουρας νιωθω τον ντοματοπολτο να κοχλαζει στο κεφαλι μου, και απαρνουμαι τις αξιες που με κοπο μου εμφυσησαν οι γονεις μου. Βαζω στην θεση μου τον "Μητσο τον γρηγορο", παρατσουκλι που του εδωσε ο Μικρουτσικος οταν πηγε στο "Πιο μεγαλο παζαρι". Κερκιδα ειχαμε κανει στο φυλακιο για να ανακαλυψουμε οτι κερδισε ενα κλιματιστικο Mitsubishi. ΜΟΝΟ. Ξεφυγαμε τελειως. Max Cavalera στα decks να μοιραζει ρεψιδια, η ουλιτιδα και η περιοδοντιτιδα ντυμενες στα κοκκινα να μου την πεφτουν ασυστολα, και μια κρυφη τζιβα μεσα απο την παραλλαγη το ονειρακι μου. Gimme more, gimme more, gimme more.. There's a devil waitin outside your door..


EYΡΟΒΑLΚΑΝΗΚΙ (ιστοριες από το μετωπο)

Προλογος

Θα κανεις καινουριους φιλους, θα διευρυνεις τους πνευματικους σου οριζοντες… Ο Στρατος θα σε βοηθησει να καλλιεργησεις το πνευμα και την φαντασια σου…
Ελεγε με στομφο το φυλλαδιο(ν) προς νεοσυλλεκτους τοτε στο κεντρο. Εμεις παλι με τον ιδιο στομφο το πεταξαμε 4.5 δευτερολεπτα αφου το διαβασαμε..
Κρατησαμε μονο την σελιδα που ελεγε για τις ωρες ξεκουρασης και ελευθερου χρονου, το απειρο λιωσιμο και αλογιστο αυνανισμο και αφου αποφασισαμε ότι είναι expandable, το ρουφηξαμε σαν ασπραδι αυγου, και ανεβηκαμε τρεχοντας τα 2 χιλιαδες σκαλοπατια προς την διαστροφη, δινοντας γροθιες στον αερα διπλα στο αγαλμα του ιερου φιδιου ενώ το πληθος ζητωκραυγαζε με ενθουσιασμο πετωντας στον αερα τονους από χαρτοπολεμο και μισοκαπνισμενες γοπες.
ΑΝΑΣΑ


Κυριως Θεμα

Η πρωτοχρονια στον λοχο ηταν ισως όπως ποτε δεν περιμενα. Μεσα σε μια χλωμη χειμωνιατικη, τελειως παγωμενη -και από τον χρονο ακομα- φυση, διπλα σε ένα ποταμι με κρυσταλλινο νερο και μια ξαστερια που σ’εκανε αβιαστα ισως να ομολογησεις ότι ηταν η πρωτη πραγματικα ομορφη πρωτοχρονια. Ουσιωδης ομορφια. Σαν πινακας τοπιου με γηινα χρωματα που ο ζωγραφος ανεμειξε με περισση τεχνη ώστε να γινεσαι ένα μ’αυτά. Ισως βεβαια εφταιγε και η παραλλαγη!
Υπηρχε χρονος και αφορμες για χαοτικες συζητησεις από αυτές που καταληγουν στην φραση :’τωρα γουσταρω..’ και δεν εχεις ιδεα γιατι. Είναι όλα τοσο…


Ο Αιμιλιος ηταν ο γιατρος της μοναδας. Η μανα του ηταν Βουλγαρα και ο πατερας του ελληνας αλλα αυτό λιγη σημασια εχει. Γαμω τα παιδια..
Καθομασταν πανω στα ξερα χορτα διπλα στο ποταμι πινοντας ξερα χορτα και vodka, κι αρχισα να του εξιστορω κατι που με ειχε ταρακουνησει στη ζωη μου- κατι που ειχε καιρο να συμβει- και συνεβη μολις προ ολιγων ημερων.
Μετα τον Γκορμπι να τρωει Pizza Hut, τον Ευαγγελάτο να δηλωνει για τα reality με υφος δικαστη ότι ‘Αυτά τα τηλεσκουπιδια προσβαλουν πανω απ’όλα την ανθρωπινη αξιοπρεπεια’ και την λογικη που μου ειχαν δημιουργησει οι, θεολογικου περιεχομενου, συζητησεις που εκανα στο γυμνασιο , ότι αν ο Χριστος ζει τοτε μαλλον πρεπει να ξεχασουμε τις διακοπες του Πασχα, ‘μεγαλη μαλακια δικε μου!’, ηταν αυτό.

Μια συντομη περιγραφη του ‘Αυτό’

Λιγες μερες πριν τα χριστουγεννα στο miles εχει μαζευτει μεγαλη παρεα από την οποια ειχα την τυχη να εχω προσκληθει. Μετα από μπυρες, ρουμι, σφηνακια, και σοδες με στιμενο λεμονι εχουμε καταπιαστει με μια συζητησει που ξεκινησε από το πουθενα και κατεληξε οπου να’ναι. Καπου στην μεση αυτής ο Γιωργος ξεστομισε με παθος μια ανιερη φραση, από αυτές που λεγονται μονο σε συγκεκριμενες, πολύ underground,σεχτες και μονο από τον αρχιερεα αυτων.
Εγω θελω να ζησω 200 και 300 χρονια. Εχω τοσα πολλα ωραια πραγματα να κανω που αποκλειεται να προλαβω στις λιγες 10ετιες ζωης που μου απομενουν. Οι live fast die young ιδεολογιες είναι για μαλακες.’ Η καπως ετσι τα ειπε ο Γιωργακης. Όχι ότι ημουν ποτε της συγκεκριμενης ιδεολογιας αλλα και μονο η διψα του για ζωη και δημιουργια και η απολυτη αντιπαλοτητα που ειχε με την οποια παραιτηση για οτιδηποτε, κιμαδοποιησε την δικια μου αντιληψη για την ζωη, και την αναπλασε σε κατι καινουριο που μολις ειχε αρχισει να περνει μορφη. Κατι που ξεκιναει από την αρχη και περιμενει καινουρια ερεθισματα για να αναπτυξει ξανα, αλλα αυτή τη φορα από μια άλλη οπτικη γωνια, την προσωπικοτητα του.


Σε οποιον κι αν διηγηθηκα την ιστορια αυτην του μετεδωσα παρομοια συναισθματα. Το ιδιο και στον Doc.
Φρασεις που υπηρχαν πριν στο μυαλο μου ειχαν φαει τρελο shift+delete.
Φρασεις όπως: ‘Εμεις δεν ζησαμε τιποτα, Γεννηθηκαμε μετα την εποχη που το αιμα εβραζε, ειμαστε χλιαροι και σε λιγα χρονια θα εχουμε κρυωσει, δεν μας ελειψε τιποτα, ειμαστε ο επικηδιος της επαναστασης, Μια μερα στο χαρακωμα να πολεμαω τα φασιστομουτρα στον Ισπανικο εμφυλιο, να τι θα ηθελα…’ Εχουμε δικους μας φασιστες να πολεμησουμε.. Τους γιαπηδες στην ψυχη και στο μυαλο, την προκατασκευασμενη ευτυχια των εκπομπων και των διαφημισεων, τη βλακεια σε όλα της τα μηκη και πλατη, τις οδηγιες χρησεις για μια καλυτερη ζωη, το ‘αφου ολοι ετσι κανουν..’ , την παραιτηση και τ’αδελφια της και τον ιδιο τον κινδυνο να γινουμε σαν αυτους τους φασιστες.
Μολις, ενας ολιγων homo(~!) χορευτης με ματι που γυαλιζε, μου προσφερε αθελα του ένα πατητηρι για τα σταφυλια του μυαλου που ατριγωτα περιμεναν σε μια γωνια λογους υπαρξης…
Και ‘ΚΡΑΚ’ τσουγκρισαμε τα σφηνοποτηρα με την vodka, παγωμενη βεβαια από τους -13 βαθμους κελσιου που επικρατουσαν. Με ανεση θα μπορουσες να ξυρισεις 2 ποντους μουσια με ένα τριπλομπουκωμενο ξυραφακι και να μην καταλαβεις Χριστο. Μπορει να σου δωσουν αναβολη ή Ι5 για αποπειρα αυτοκτονιας με ξυραφι μολις δουν το κακο που θα εχεις κανει στον εαυτο σου αλλα τα μαγουλα σου θα είναι τοσο παγωμενα που το αιμα σου καρκαδιασε αμεσως και μοιαζεις με λεπρος. Μολις εχασες οσες πιθανοτητες ειχες να συναψεις σχεση με μια διδυμοτοιχιωτισσα με αμαξι, που θα ερχετε να σε περνει από το στρατοπεδο και θα πηγαινετε σπιτι της για να συνουσιαστειτε με φοντο τα μαντρια του απεναντι βουνου. Μαλακια…





(Διαφημισεις γι’αγριους)

Ειχα παει διακοπες με την γκομενα στο πευκοχωρι, και ένα βραδυ, καποιος που στην προηγουμενη του ζωη ηταν η βιδα από το σιφονι μιας τουαλετας, πεταξε φολα σε όλα τα σκυλια , αδεσποτα και μη, της περιοχης.
Το σκυλι της νοικαρισσας μας σφαδαζε αφριζοντας στην ασφαλτο όταν η 25χρονη –σιγουρα όχι ομορφη αλλα αρκετα καυλωτικη junkie styled- νοικαρισσα γυρισε και μ’αγκαλιασε κλαιγοντας. Μαζι με τον σκυλο αρχισε να αφριζει και η Χρυσα την οποια καθησυχασα το ιδιο βραδυ με κερακια και ροδοπεταλα. Για τον ιδιο λογο με φωναξε και η νοικαρισσα μετα από 2 μερες για καφε. Για να την καθησυχασω.
Οσο λοιπον με ειχε ενθουσιασει το ερωτικο τριγωνο που για πρωτη και τελευταια ισως φορα ζουσα, το ιδιο ευκολα μου εκοψε τα ποδια όταν η νοικαρισσα μου ειπε ότι δεν την νοιαζει που τα χω με την άλλη και ότι το μονο που θελει από μενα είναι να ειμαι καλος πατερας (τη σακουλα φιλε λιγο γρηγορα) 3 μερες αφου τα φτιαξαμε.. Την επομενη μερα φυγαμε κακην κακως για το Πλατανιτσι κι εγω ηλπιζα να μην βρω εκει φρικαρισμενες Χαλκιδικιωτισσες. Κι αν βρω θα επιλεξω να μην τις γνωρισω εκτος αν είναι fan του πρωκτικου και του spanking.



Με πηρε ο υπνος ξαπλωμενο στο χορταρι. Ονειρευτηκα ωραια πραγματα .. Καθομουν σε μια καρεκλα φρεσκολουσμενη στο σπερμα και συνιδιτοποιησα ότι ημουν σε ένα κλασατο ‘2 ταινιες πορνο – 1 ταινια καρατε’ κινηματογραφο γεματο κοσμο.
‘’Και η επαγγελματικη κατηγορια που κερδιζει το βραβειο: ‘Τα πλεον τσαμπα λεφτα’ είναι αυτή …σιγη… ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝΝΝΝΝ!!!’’ Ειπε στο μικροφωνο η blondie παρουσιαστρια.
Και τα ουρλιαχτα γεμισαν την αιθουσα όπως συμβαινει παντα σ’αυτές τις περιπτωσεις. Σαστισμενοι υπολοχαγοι εβαζαν τα κλαματα, αφηνιασμενες συζηγοι σμηναγων ταρακουνουσαν τα παιδια τους κραζοντας : «Κερδισε ο μπαμπας!» ενώ από την άλλη μουδιασμενοι λαικοι τραγουδιστες, παρουσιαστριες πρωινων εκπομπων και αρθρογραφοι κοσμικων στηλων προσπαθουσαν να συνιδιτοποιησουν την ηττα τους. Ζημια!

Επιλογος

«Ξυπνα!» «Σκοπια!» μου φωναξε ο Doc ετσι που προς στιγμη νομιζα ότι βρισκομουν στον σταθμο στις 6 το πρωι και καποιος Ιεχωβας προσπαθουσε να μου πουλησει τα περιοδικα του. Σηκωθηκα, ξεσκονιστηκα, πηρα ένα ματσο αχρηστα σκουριασμενα σιδερα στον ωμο, και βαζοντας τα’ακουστικα στ’αυτια ξεκινησα ,σε μια περιεργη κατασταση, για την πρωτοχρονιατικη σκοπια μου.

Εγω θα φλεγομαι, θ’ανθιζω, θα γιορταζω, θ’ανατελλω…
Θα σε καιω…
Θα καταστρεφω με τραγουδια της ψυχης σου το μπουρδελο…
Θ’ανατελλω…







Ευχαριστω μαμα-πατριδα!
Καλη χρονια boehs.





Υ.Γ.1 Αφιερωμενο σε ενα πανθηρα, αγριεμενο και καυλωμενο, εστω και ροζ..

Υ.Γ.2 Το ονειρο μεσα στο σινεμα εχει τμηματα απο την "Ημιαναπαυση του πολεμιστη" Κωστακης Αναν.

Χαμένοι στην καταχρηση

Έχοντας στην τσέπη του μπουφάν το μετά κοπών και βασάνων αποκτημένο αδειόχαρτο μου και στο μυαλό μου ένα καταιγισμό πορνογραφικών εικόνων με πρωταγωνιστή τον υπερμεγέθη και τριχωτό εαυτό μου, και την πανέμορφη επί 3 ψυχοφθόρα χρόνια γυναίκα της ζώνης μου, χάιδευα στοργικά και σπλαχνικά τ’αρχίδια μου καθισμένος στις άβολες καρέκλες των κτελ Διδυμοτείχου.
Το σουρεαλ αυτό σκηνικό, όπως επίσης και τις απίστευτες καύλες που εσκεμμένα ίσως προκάλεσα στον εαυτό μου, παραβλέποντας τον χώρο που βρισκόμουνα και την πλαδαρή Τουρκάλα που με οίκτο με παρακολουθούσε ήρθε να διακόψει η ανακοίνωση της αναχώρησης.
Ένιωθα σαστισμένος που γυρνούσα στο σπίτι μου φεύγοντας από έναν κόσμο που το άσμα των ΖΝ είσαι μαλάκας μαλάκα ΄΄ θεωρούνταν ένα μουσικό και στιχουργικό αριστούργημα και που καραβανάδες κοντράρωνταν μεταξύ τους για το ποιος έχει επισκεφτεί τα περισσότερα κωλομπαρα της Θεσσαλονίκης και φυσικά όσο περισσότερα τόσο πιο περήφανοι ένιωθαν και τόσο μεγαλύτερης δημοτικότητας απολάμβαναν –ευτυχώς μεταξύ τους. Ήμουν σίγουρος πια ότι η παραλογικότητα μιας πόλης 1.5 εκατομμυρίου κατοίκων έφτανε συγκλονιστικά κοντά σε αυτήν ενός στρατοπέδου 120 ατόμων. Αυτή η εγκεφαλική εμπλοκή μου είχε ξαναπροκύψει όταν, σπανιώς ξυπνούσα από κάποιο γαμημένο τηλεφώνημα, πριν τις 3 το μεσημέρι και για να με ξαναπάρει ο ύπνος άνοιγα την τηλεόραση. Προσκυνώ την πρωινή ζώνη και την υποκουλτούρα που προσφέρει. Η πλύση εγκεφάλου στο καρντάση με το ανήσυχο πνεύμα και τα τεραστία βλέφαρα στο ΄΄Κουρδιστό Πορτοκάλι΄΄ ήταν ένα υπερήφανο τίποτα μπροστά αυτό το ζωολογικό κήπο. Ομολογώ ότι λυπάμαι τα λεφτά που έδωσε ο πατέρας μου για να πάρει την τηλεόραση και δεν την έχουν βρει ξαπλωμένη και ετοιμοθάνατη στο πεζοδρόμιο της Γεννήματα. Το λεωφορείο ξεκίνησε και μαζί τα σχεδία για τις επόμενες 10 μέρες.



Διαβάζοντας το MAXIM του περσινού Ιουνίου που καβάτζωσα από το συρτάρι του σιτεμένου ανθυπασπιστή μου, και με VnVnation να μου θυμίζουν ποσό μου έλειπαν βραδιές καταχρήσεων και εγκεφαλικής κατάπτωσης , άρχισα να σαλιώνω το τζαμί που ακουμπούσα το κεφάλι μου. Η ποικιλία του τοπιού από πράσινο, καφέ, πράσινο και σκούρο καφέ δεν μου είχε λείψει καθόλου. Το REM είχε βαρέσει κόκκινο καθώς ονειρευόμουν πολιτισμικά σοκ, δαιδαλώδεις στενά, πλατείες, αυτοκινητοδρόμους, το θεσπέσιο αυτό άρωμα από ζεσταμένες εξατμίσεις που η μαμά υπερκατανάλωση πέταξε στο τηγάνι της καθημερινότητας και η απόλυτη ηδονή: πτώματα στον περιφερειακό. Αναζητούσα την χαμένη μου ανδρική αθωότητα…
Αυτά που τόσο είχα βαρεθεί τα τελευταία 23 χρονιά της ζώνης μου έμοιαζαν με πολυήμερες Drug Vacations στην Ολλανδική πρωτεύουσα.


Κατά τις 8 είχαμε πιάσει Θεσσαλονίκη. Το ΄΄ΤΙΤΑΝ΄΄ στα ματιά μου είχε την ομορφιά του Ταζ Μαχάλ.. Μέχρι και πανέμορφες μελαχρινές χορεύτριες με χρυσαφένιες χάντρες, μπούστα με βάθος γεώτρησης , μάσκες οξυγόνου και μπαντάνες με το λογότυπο των Pantera έβλεπα αλλά μάλλον δεν είχα ξυπνήσει καλά. Το στομάχι μου βούιζε και το κεφάλι μου ήθελε να ξεράσει από τ’αυτιά το Hot-Dog που είχα χτυπήσει με μισός σε κάποια σκοτεινή γωνιά κατά την 20λεπτη στάση έξω από την Καβάλα. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν ζωντανό και γάβγιζε ξεψυχισμένα μέσα από το στομάχι μου.
Κατέβηκα στα ΚΤΕΛ και πήρα βαθιές ανάσες καθαρών θειούχων ενώσεων. Η βαλίτσα έμοιαζε ανάλαφρη και ο ταξιτζής ευγενικός! Αγαλλίαση… ΄΄ πίσω από τον σταθμο. ΄΄ του είπα κοφτά. Η διαδρομή έμοιαζε μεγαλύτερη και από το ταξίδι. Ήθελα να φτάσω σπίτι, να ξαπλώσω στον καναπέ με το μποξεράκι και να βάλω τηλεόραση! Ναι πρώτος μου στόχος ήταν αυτός. Η πρώτη μου στάση όμως ήταν αλλού.


Φθάνοντας στην πίσω δεξιά γωνιά του σταθμού ζήτησα από τον ταξιτζή να σταματήσει. Πλήρωσα και τις 1022,25 δρα που έγραψε το ταξίμετρο και κατευθύνθηκα στο μεγάλο φωτεινό κτίριο με τις βαρβάτες επιγραφές.
Τα Sex Shop ήταν ένας κόσμος γεμάτος Taboo. Είχε και τάβλι και μονόπολυ αλλά ήταν θαμμένα και καλά καρφωμένα στο πάτωμα του καταστήματος.
Αλλά εγώ κατά την πρώτη μου επίσκεψη εκεί ένιωθα σαν την Άλικη στην χωρά των θαυμάτων. Απ’την μοίρα της θαμμένη , από μπάτσους καρφωμένοι για σωρεία εγκληματών. Μελαχρινή , τριχωτή Άλικη!
Διάλεξα ένα φουξ dildo με 4 σκάλες δόνησης, κάτι μπαλάκια που αργότερα τα χρησιμοποίησα για μπεγλέρι, και ένα anal gel του κώλου και έφυγα τρέχοντας μπας και βρω τις στρατιωτικά και μεθοδικά σβησμένες ερωτικές μου φαντασιώσεις. Τσάκωσα και μια spanking τσόντα ονόματα ΄΄ χαρωπά τα κωλομαγουλα χτυπώ κι ας κλαις μωρή σαλουφα ΄΄, φόρεσα τα μαύρα Ray ban γυαλιά μου, το jockey με το λογότυπο ΄΄ Decadence ΄΄ στο κεφάλι και έχοντας φτάσει πια 11 το βραδύ ξεκίνησα για το σπίτι. Θα έμοιαζα πολύ cool φαντάζομαι και αν είχε περισσότερο κόσμο να με δει στον δρόμο, ίσως υπέγραφα και κάποιο αυτόγραφο ως incognito τραγουδιστής του dream show.


Φθάνοντας σπίτι και μετά τις απαραίτητες αγκαλιές, φιλιά και αθλίου χιούμορ σχετικά με το ΄΄ πώς κι από δω;΄΄ έκανα τα εξής : 1) πέταξα την βαλίτσα ώστε να σειστεί το πάτωμα από τον γδούπο, 2) Απέκτησα ένα άνετο και chilled βλέμμα ώστε να αποφύγω τις αέναες συζητήσεις περί του αν είμαι καλά. Δεν θέλω να πιάσω την λέξη στρατός στο στόμα μου ρε μάνα. 3) Ξεντύνομαι και μένω με το μποξεράκι, 4) Κάθομαι σχεδόν τελετουργικά στον καναπέ, οκλαδών* 5) Πιάνω το τηλεκοντρόλ
6) Πατάξω τον άσσο και αρχίζω το ζάπινγκ :
Κανάλι 1. Ξεκωλιαρες γλάστρες σε τηλεπαιχνίδι
Κανάλι 2. Ξεκωλιάρες γλάστρες σε εκπομπή με θέμα τη σχέση των 2 φύλλων.
Κανάλι 3. Ξεκωλιάρες γλάστρες σε εκπομπή με θέμα την πνευματική αποτελμάτωση των Ινδιάνων του Καναδά.
Κανάλι 4. Ειδήσεις. Αγρότες – Κυνηγοί : 5-0 (αναγούλα)
Κανάλι 5. Ειδήσεις. Η νεαρά δεν είχε συμφωνήσει στο να συμβεί αυτή η αναίσχυντη πράξη αλλά δυστυχώς (ξερογλυψιμο κάτω χειλούς και κατάποση σιέλου) δεν έχω δει ακόμα το επίμαχο βίντεο για να βεβαιωθώ, έλεγε ο τηλεδικηγορογραφος που σίγουρα την έπαιζε κάτω από το γραφείο του. (αναγούλα)
Κανάλι 6. Η Άννα Βιάση σε αποκαλυπτική φωτογράφηση για το περιοδικό Penhίσε. (anagula)
Κανάλι 7. Soft-core τσόντα των 80’s. (εμετός)
Κανάλι 8. Ευάγγελάτος. Εμετός αλλά αυτή τη φορά πάνω στα ποδιά μου
Κανάλι 9-28. Τσόντες, μουσικά προγράμματα για ringtones, τηλεμάρκετιγκ, τηλεκανίβαλοι, παράσιτα και χιονιά.
Το αφήνω σε κάποιο κανάλι με παράσιτα και χιονιά και παρακολουθώ με ενδιαφέρον, όμως δυστυχώς αυτό ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για την μάνα μου για να ρωτήσει αν είμαι καλά και αν τα βυζοσκαμπιλα στο στρατό έχουν την απαιτούμενη ροπή για να σου φύγει το σαγόνι. Έτσι αποφάσισα να το βάλω στο : ΄΄Ξεκωλιαρες σε τηλεπαιχνίδι. ΄΄ Η μάνα μου ήρεμη πια που ζω μια κανονική ζωή με mainstream ενδιαφέροντα, μου έφερε μια πλούσια καρμπονάρα και πήγε για ύπνο.



Διαλέγοντας προσεχτικά τις ασχολίες μου μεταξύ μπύρας , σεξ , ναρκωτικών, μουσικής, και πολλών εκατομμυρίων καφέδων του είδους ΄΄frappe΄΄ 2 καφέ μια ζάχαρη ΄΄ , πέρασα μερικές μέρες κραιπάλης και παθών. Κουρασμένος να κοιμάμαι στις 11 και να ξυπνάω στις 6.30 , κοιμόμουν στις 4 το πρωί αλλά αναγκασμένος να υπομένω τους 1.5 τόνους που ζύγιζαν τα ματιά μου μετά τις 12. Είχε περάσει η ώρα μου… Και ξυπνούσα στις 11, αφού είχα συμπληρώσει το απαιτούμενο 7ωρο, και αλαφιασμένος ψηλάφιζα το κεφάλι μου για να βρω τον μπερέ μου. Έκανα καθαριότητες και ήμουν έτοιμος να φτιάξω φάκελο-υποφάκελο ώσπου χτύπησε το τηλέφωνο και συνήλθα. Πήρα 10αδες CD και μεθοδικά τα φύτεψα πάνω στο γραφείο, άφησα την κιθάρα φαρδιά πλατιά στο πάτωμα, πέταξα την μπλούζα μου στην καρεκλά και το παντελόνι μου στο πάτωμα, καμιά δεκαριά κόμιξ και περιοδικά πίσω από το κρεβάτι και με το Get Inside των Stonesour για μουσική υπόκρουση χτυπιόμουν σε ντισκό κινήσεις. Κλειδί στην πόρτα, σκάει μύτη η μάνα μου : τι κανείς παιδί μου; Το πρωί συμμάζεψα. Και κλείσε αυτό το σατανά μου πηρέ τ’αυτιά!΄΄ Της απάντησα λακωνικά : ΄΄ Dare nimu kate mono idendayo?** Είμαι φρουρός των συνόρων εγω!΄΄ Και πέρασα το βραδύ με τον κολλητό μου, χάσισι προυσαλιώτικο και Monty python να ληστεύουν την ιστορία. ΧΥΝΩ.



Γραμμενο τις 3 συνεχομενες μερες που βαρουσα 16ωρα κωλυωμενα ως θαλαμοφυλακας. 4-6 Δεκεμβριου 2006 16εμα Διδυμοτειχο.

*Ετσι ευκολα αποκτησα και το πρωσονυμιο : Βουδακι

**Καλα ξερεις σε ποιον μιλας? (jap version)