Χαμένοι στην καταχρηση

Έχοντας στην τσέπη του μπουφάν το μετά κοπών και βασάνων αποκτημένο αδειόχαρτο μου και στο μυαλό μου ένα καταιγισμό πορνογραφικών εικόνων με πρωταγωνιστή τον υπερμεγέθη και τριχωτό εαυτό μου, και την πανέμορφη επί 3 ψυχοφθόρα χρόνια γυναίκα της ζώνης μου, χάιδευα στοργικά και σπλαχνικά τ’αρχίδια μου καθισμένος στις άβολες καρέκλες των κτελ Διδυμοτείχου.
Το σουρεαλ αυτό σκηνικό, όπως επίσης και τις απίστευτες καύλες που εσκεμμένα ίσως προκάλεσα στον εαυτό μου, παραβλέποντας τον χώρο που βρισκόμουνα και την πλαδαρή Τουρκάλα που με οίκτο με παρακολουθούσε ήρθε να διακόψει η ανακοίνωση της αναχώρησης.
Ένιωθα σαστισμένος που γυρνούσα στο σπίτι μου φεύγοντας από έναν κόσμο που το άσμα των ΖΝ είσαι μαλάκας μαλάκα ΄΄ θεωρούνταν ένα μουσικό και στιχουργικό αριστούργημα και που καραβανάδες κοντράρωνταν μεταξύ τους για το ποιος έχει επισκεφτεί τα περισσότερα κωλομπαρα της Θεσσαλονίκης και φυσικά όσο περισσότερα τόσο πιο περήφανοι ένιωθαν και τόσο μεγαλύτερης δημοτικότητας απολάμβαναν –ευτυχώς μεταξύ τους. Ήμουν σίγουρος πια ότι η παραλογικότητα μιας πόλης 1.5 εκατομμυρίου κατοίκων έφτανε συγκλονιστικά κοντά σε αυτήν ενός στρατοπέδου 120 ατόμων. Αυτή η εγκεφαλική εμπλοκή μου είχε ξαναπροκύψει όταν, σπανιώς ξυπνούσα από κάποιο γαμημένο τηλεφώνημα, πριν τις 3 το μεσημέρι και για να με ξαναπάρει ο ύπνος άνοιγα την τηλεόραση. Προσκυνώ την πρωινή ζώνη και την υποκουλτούρα που προσφέρει. Η πλύση εγκεφάλου στο καρντάση με το ανήσυχο πνεύμα και τα τεραστία βλέφαρα στο ΄΄Κουρδιστό Πορτοκάλι΄΄ ήταν ένα υπερήφανο τίποτα μπροστά αυτό το ζωολογικό κήπο. Ομολογώ ότι λυπάμαι τα λεφτά που έδωσε ο πατέρας μου για να πάρει την τηλεόραση και δεν την έχουν βρει ξαπλωμένη και ετοιμοθάνατη στο πεζοδρόμιο της Γεννήματα. Το λεωφορείο ξεκίνησε και μαζί τα σχεδία για τις επόμενες 10 μέρες.



Διαβάζοντας το MAXIM του περσινού Ιουνίου που καβάτζωσα από το συρτάρι του σιτεμένου ανθυπασπιστή μου, και με VnVnation να μου θυμίζουν ποσό μου έλειπαν βραδιές καταχρήσεων και εγκεφαλικής κατάπτωσης , άρχισα να σαλιώνω το τζαμί που ακουμπούσα το κεφάλι μου. Η ποικιλία του τοπιού από πράσινο, καφέ, πράσινο και σκούρο καφέ δεν μου είχε λείψει καθόλου. Το REM είχε βαρέσει κόκκινο καθώς ονειρευόμουν πολιτισμικά σοκ, δαιδαλώδεις στενά, πλατείες, αυτοκινητοδρόμους, το θεσπέσιο αυτό άρωμα από ζεσταμένες εξατμίσεις που η μαμά υπερκατανάλωση πέταξε στο τηγάνι της καθημερινότητας και η απόλυτη ηδονή: πτώματα στον περιφερειακό. Αναζητούσα την χαμένη μου ανδρική αθωότητα…
Αυτά που τόσο είχα βαρεθεί τα τελευταία 23 χρονιά της ζώνης μου έμοιαζαν με πολυήμερες Drug Vacations στην Ολλανδική πρωτεύουσα.


Κατά τις 8 είχαμε πιάσει Θεσσαλονίκη. Το ΄΄ΤΙΤΑΝ΄΄ στα ματιά μου είχε την ομορφιά του Ταζ Μαχάλ.. Μέχρι και πανέμορφες μελαχρινές χορεύτριες με χρυσαφένιες χάντρες, μπούστα με βάθος γεώτρησης , μάσκες οξυγόνου και μπαντάνες με το λογότυπο των Pantera έβλεπα αλλά μάλλον δεν είχα ξυπνήσει καλά. Το στομάχι μου βούιζε και το κεφάλι μου ήθελε να ξεράσει από τ’αυτιά το Hot-Dog που είχα χτυπήσει με μισός σε κάποια σκοτεινή γωνιά κατά την 20λεπτη στάση έξω από την Καβάλα. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν ζωντανό και γάβγιζε ξεψυχισμένα μέσα από το στομάχι μου.
Κατέβηκα στα ΚΤΕΛ και πήρα βαθιές ανάσες καθαρών θειούχων ενώσεων. Η βαλίτσα έμοιαζε ανάλαφρη και ο ταξιτζής ευγενικός! Αγαλλίαση… ΄΄ πίσω από τον σταθμο. ΄΄ του είπα κοφτά. Η διαδρομή έμοιαζε μεγαλύτερη και από το ταξίδι. Ήθελα να φτάσω σπίτι, να ξαπλώσω στον καναπέ με το μποξεράκι και να βάλω τηλεόραση! Ναι πρώτος μου στόχος ήταν αυτός. Η πρώτη μου στάση όμως ήταν αλλού.


Φθάνοντας στην πίσω δεξιά γωνιά του σταθμού ζήτησα από τον ταξιτζή να σταματήσει. Πλήρωσα και τις 1022,25 δρα που έγραψε το ταξίμετρο και κατευθύνθηκα στο μεγάλο φωτεινό κτίριο με τις βαρβάτες επιγραφές.
Τα Sex Shop ήταν ένας κόσμος γεμάτος Taboo. Είχε και τάβλι και μονόπολυ αλλά ήταν θαμμένα και καλά καρφωμένα στο πάτωμα του καταστήματος.
Αλλά εγώ κατά την πρώτη μου επίσκεψη εκεί ένιωθα σαν την Άλικη στην χωρά των θαυμάτων. Απ’την μοίρα της θαμμένη , από μπάτσους καρφωμένοι για σωρεία εγκληματών. Μελαχρινή , τριχωτή Άλικη!
Διάλεξα ένα φουξ dildo με 4 σκάλες δόνησης, κάτι μπαλάκια που αργότερα τα χρησιμοποίησα για μπεγλέρι, και ένα anal gel του κώλου και έφυγα τρέχοντας μπας και βρω τις στρατιωτικά και μεθοδικά σβησμένες ερωτικές μου φαντασιώσεις. Τσάκωσα και μια spanking τσόντα ονόματα ΄΄ χαρωπά τα κωλομαγουλα χτυπώ κι ας κλαις μωρή σαλουφα ΄΄, φόρεσα τα μαύρα Ray ban γυαλιά μου, το jockey με το λογότυπο ΄΄ Decadence ΄΄ στο κεφάλι και έχοντας φτάσει πια 11 το βραδύ ξεκίνησα για το σπίτι. Θα έμοιαζα πολύ cool φαντάζομαι και αν είχε περισσότερο κόσμο να με δει στον δρόμο, ίσως υπέγραφα και κάποιο αυτόγραφο ως incognito τραγουδιστής του dream show.


Φθάνοντας σπίτι και μετά τις απαραίτητες αγκαλιές, φιλιά και αθλίου χιούμορ σχετικά με το ΄΄ πώς κι από δω;΄΄ έκανα τα εξής : 1) πέταξα την βαλίτσα ώστε να σειστεί το πάτωμα από τον γδούπο, 2) Απέκτησα ένα άνετο και chilled βλέμμα ώστε να αποφύγω τις αέναες συζητήσεις περί του αν είμαι καλά. Δεν θέλω να πιάσω την λέξη στρατός στο στόμα μου ρε μάνα. 3) Ξεντύνομαι και μένω με το μποξεράκι, 4) Κάθομαι σχεδόν τελετουργικά στον καναπέ, οκλαδών* 5) Πιάνω το τηλεκοντρόλ
6) Πατάξω τον άσσο και αρχίζω το ζάπινγκ :
Κανάλι 1. Ξεκωλιαρες γλάστρες σε τηλεπαιχνίδι
Κανάλι 2. Ξεκωλιάρες γλάστρες σε εκπομπή με θέμα τη σχέση των 2 φύλλων.
Κανάλι 3. Ξεκωλιάρες γλάστρες σε εκπομπή με θέμα την πνευματική αποτελμάτωση των Ινδιάνων του Καναδά.
Κανάλι 4. Ειδήσεις. Αγρότες – Κυνηγοί : 5-0 (αναγούλα)
Κανάλι 5. Ειδήσεις. Η νεαρά δεν είχε συμφωνήσει στο να συμβεί αυτή η αναίσχυντη πράξη αλλά δυστυχώς (ξερογλυψιμο κάτω χειλούς και κατάποση σιέλου) δεν έχω δει ακόμα το επίμαχο βίντεο για να βεβαιωθώ, έλεγε ο τηλεδικηγορογραφος που σίγουρα την έπαιζε κάτω από το γραφείο του. (αναγούλα)
Κανάλι 6. Η Άννα Βιάση σε αποκαλυπτική φωτογράφηση για το περιοδικό Penhίσε. (anagula)
Κανάλι 7. Soft-core τσόντα των 80’s. (εμετός)
Κανάλι 8. Ευάγγελάτος. Εμετός αλλά αυτή τη φορά πάνω στα ποδιά μου
Κανάλι 9-28. Τσόντες, μουσικά προγράμματα για ringtones, τηλεμάρκετιγκ, τηλεκανίβαλοι, παράσιτα και χιονιά.
Το αφήνω σε κάποιο κανάλι με παράσιτα και χιονιά και παρακολουθώ με ενδιαφέρον, όμως δυστυχώς αυτό ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για την μάνα μου για να ρωτήσει αν είμαι καλά και αν τα βυζοσκαμπιλα στο στρατό έχουν την απαιτούμενη ροπή για να σου φύγει το σαγόνι. Έτσι αποφάσισα να το βάλω στο : ΄΄Ξεκωλιαρες σε τηλεπαιχνίδι. ΄΄ Η μάνα μου ήρεμη πια που ζω μια κανονική ζωή με mainstream ενδιαφέροντα, μου έφερε μια πλούσια καρμπονάρα και πήγε για ύπνο.



Διαλέγοντας προσεχτικά τις ασχολίες μου μεταξύ μπύρας , σεξ , ναρκωτικών, μουσικής, και πολλών εκατομμυρίων καφέδων του είδους ΄΄frappe΄΄ 2 καφέ μια ζάχαρη ΄΄ , πέρασα μερικές μέρες κραιπάλης και παθών. Κουρασμένος να κοιμάμαι στις 11 και να ξυπνάω στις 6.30 , κοιμόμουν στις 4 το πρωί αλλά αναγκασμένος να υπομένω τους 1.5 τόνους που ζύγιζαν τα ματιά μου μετά τις 12. Είχε περάσει η ώρα μου… Και ξυπνούσα στις 11, αφού είχα συμπληρώσει το απαιτούμενο 7ωρο, και αλαφιασμένος ψηλάφιζα το κεφάλι μου για να βρω τον μπερέ μου. Έκανα καθαριότητες και ήμουν έτοιμος να φτιάξω φάκελο-υποφάκελο ώσπου χτύπησε το τηλέφωνο και συνήλθα. Πήρα 10αδες CD και μεθοδικά τα φύτεψα πάνω στο γραφείο, άφησα την κιθάρα φαρδιά πλατιά στο πάτωμα, πέταξα την μπλούζα μου στην καρεκλά και το παντελόνι μου στο πάτωμα, καμιά δεκαριά κόμιξ και περιοδικά πίσω από το κρεβάτι και με το Get Inside των Stonesour για μουσική υπόκρουση χτυπιόμουν σε ντισκό κινήσεις. Κλειδί στην πόρτα, σκάει μύτη η μάνα μου : τι κανείς παιδί μου; Το πρωί συμμάζεψα. Και κλείσε αυτό το σατανά μου πηρέ τ’αυτιά!΄΄ Της απάντησα λακωνικά : ΄΄ Dare nimu kate mono idendayo?** Είμαι φρουρός των συνόρων εγω!΄΄ Και πέρασα το βραδύ με τον κολλητό μου, χάσισι προυσαλιώτικο και Monty python να ληστεύουν την ιστορία. ΧΥΝΩ.



Γραμμενο τις 3 συνεχομενες μερες που βαρουσα 16ωρα κωλυωμενα ως θαλαμοφυλακας. 4-6 Δεκεμβριου 2006 16εμα Διδυμοτειχο.

*Ετσι ευκολα αποκτησα και το πρωσονυμιο : Βουδακι

**Καλα ξερεις σε ποιον μιλας? (jap version)