EYΡΟΒΑLΚΑΝΗΚΙ (ιστοριες από το μετωπο)

Προλογος

‘Θα κανεις καινουριους φιλους, θα διευρυνεις τους πνευματικους σου οριζοντες… Ο Στρατος θα σε βοηθησει να καλλιεργησεις το πνευμα και την φαντασια σου…’
Ελεγε με στομφο το φυλλαδιο(ν) προς νεοσυλλεκτους τοτε στο κεντρο. Εμεις παλι με τον ιδιο στομφο το πεταξαμε 4.5 δευτερολεπτα αφου το διαβασαμε..
Κρατησαμε μονο την σελιδα που ελεγε για τις ωρες ξεκουρασης και ελευθερου χρονου, το απειρο λιωσιμο και αλογιστο αυνανισμο και αφου αποφασισαμε ότι είναι expandable, το ρουφηξαμε σαν ασπραδι αυγου, και ανεβηκαμε τρεχοντας τα 2 χιλιαδες σκαλοπατια προς την διαστροφη, δινοντας γροθιες στον αερα διπλα στο αγαλμα του ιερου φιδιου ενώ το πληθος ζητωκραυγαζε με ενθουσιασμο πετωντας στον αερα τονους από χαρτοπολεμο και μισοκαπνισμενες γοπες.
ΑΝΑΣΑ


Κυριως Θεμα

Η πρωτοχρονια στον λοχο ηταν ισως όπως ποτε δεν περιμενα. Μεσα σε μια χλωμη χειμωνιατικη, τελειως παγωμενη -και από τον χρονο ακομα- φυση, διπλα σε ένα ποταμι με κρυσταλλινο νερο και μια ξαστερια που σ’εκανε αβιαστα ισως να ομολογησεις ότι ηταν η πρωτη πραγματικα ομορφη πρωτοχρονια. Ουσιωδης ομορφια. Σαν πινακας τοπιου με γηινα χρωματα που ο ζωγραφος ανεμειξε με περισση τεχνη ώστε να γινεσαι ένα μ’αυτά. Ισως βεβαια εφταιγε και η παραλλαγη!
Υπηρχε χρονος και αφορμες για χαοτικες συζητησεις από αυτές που καταληγουν στην φραση :’τωρα γουσταρω..’ και δεν εχεις ιδεα γιατι. Είναι όλα τοσο…


Ο Αιμιλιος ηταν ο γιατρος της μοναδας. Η μανα του ηταν Βουλγαρα και ο πατερας του ελληνας αλλα αυτό λιγη σημασια εχει. Γαμω τα παιδια..
Καθομασταν πανω στα ξερα χορτα διπλα στο ποταμι πινοντας ξερα χορτα και vodka, κι αρχισα να του εξιστορω κατι που με ειχε ταρακουνησει στη ζωη μου- κατι που ειχε καιρο να συμβει- και συνεβη μολις προ ολιγων ημερων.
Μετα τον Γκορμπι να τρωει Pizza Hut, τον Ευαγγελάτο να δηλωνει για τα reality με υφος δικαστη ότι ‘Αυτά τα τηλεσκουπιδια προσβαλουν πανω απ’όλα την ανθρωπινη αξιοπρεπεια’ και την λογικη που μου ειχαν δημιουργησει οι, θεολογικου περιεχομενου, συζητησεις που εκανα στο γυμνασιο , ότι αν ο Χριστος ζει τοτε μαλλον πρεπει να ξεχασουμε τις διακοπες του Πασχα, ‘μεγαλη μαλακια δικε μου!’, ηταν αυτό.

Μια συντομη περιγραφη του ‘Αυτό’

Λιγες μερες πριν τα χριστουγεννα στο miles εχει μαζευτει μεγαλη παρεα από την οποια ειχα την τυχη να εχω προσκληθει. Μετα από μπυρες, ρουμι, σφηνακια, και σοδες με στιμενο λεμονι εχουμε καταπιαστει με μια συζητησει που ξεκινησε από το πουθενα και κατεληξε οπου να’ναι. Καπου στην μεση αυτής ο Γιωργος ξεστομισε με παθος μια ανιερη φραση, από αυτές που λεγονται μονο σε συγκεκριμενες, πολύ underground,σεχτες και μονο από τον αρχιερεα αυτων.
‘Εγω θελω να ζησω 200 και 300 χρονια. Εχω τοσα πολλα ωραια πραγματα να κανω που αποκλειεται να προλαβω στις λιγες 10ετιες ζωης που μου απομενουν. Οι live fast die young ιδεολογιες είναι για μαλακες.’ Η καπως ετσι τα ειπε ο Γιωργακης. Όχι ότι ημουν ποτε της συγκεκριμενης ιδεολογιας αλλα και μονο η διψα του για ζωη και δημιουργια και η απολυτη αντιπαλοτητα που ειχε με την οποια παραιτηση για οτιδηποτε, κιμαδοποιησε την δικια μου αντιληψη για την ζωη, και την αναπλασε σε κατι καινουριο που μολις ειχε αρχισει να περνει μορφη. Κατι που ξεκιναει από την αρχη και περιμενει καινουρια ερεθισματα για να αναπτυξει ξανα, αλλα αυτή τη φορα από μια άλλη οπτικη γωνια, την προσωπικοτητα του.


Σε οποιον κι αν διηγηθηκα την ιστορια αυτην του μετεδωσα παρομοια συναισθματα. Το ιδιο και στον Doc.
Φρασεις που υπηρχαν πριν στο μυαλο μου ειχαν φαει τρελο shift+delete.
Φρασεις όπως: ‘Εμεις δεν ζησαμε τιποτα, Γεννηθηκαμε μετα την εποχη που το αιμα εβραζε, ειμαστε χλιαροι και σε λιγα χρονια θα εχουμε κρυωσει, δεν μας ελειψε τιποτα, ειμαστε ο επικηδιος της επαναστασης, Μια μερα στο χαρακωμα να πολεμαω τα φασιστομουτρα στον Ισπανικο εμφυλιο, να τι θα ηθελα…’ Εχουμε δικους μας φασιστες να πολεμησουμε.. Τους γιαπηδες στην ψυχη και στο μυαλο, την προκατασκευασμενη ευτυχια των εκπομπων και των διαφημισεων, τη βλακεια σε όλα της τα μηκη και πλατη, τις οδηγιες χρησεις για μια καλυτερη ζωη, το ‘αφου ολοι ετσι κανουν..’ , την παραιτηση και τ’αδελφια της και τον ιδιο τον κινδυνο να γινουμε σαν αυτους τους φασιστες.
Μολις, ενας ολιγων homo(~!) χορευτης με ματι που γυαλιζε, μου προσφερε αθελα του ένα πατητηρι για τα σταφυλια του μυαλου που ατριγωτα περιμεναν σε μια γωνια λογους υπαρξης…
Και ‘ΚΡΑΚ’ τσουγκρισαμε τα σφηνοποτηρα με την vodka, παγωμενη βεβαια από τους -13 βαθμους κελσιου που επικρατουσαν. Με ανεση θα μπορουσες να ξυρισεις 2 ποντους μουσια με ένα τριπλομπουκωμενο ξυραφακι και να μην καταλαβεις Χριστο. Μπορει να σου δωσουν αναβολη ή Ι5 για αποπειρα αυτοκτονιας με ξυραφι μολις δουν το κακο που θα εχεις κανει στον εαυτο σου αλλα τα μαγουλα σου θα είναι τοσο παγωμενα που το αιμα σου καρκαδιασε αμεσως και μοιαζεις με λεπρος. Μολις εχασες οσες πιθανοτητες ειχες να συναψεις σχεση με μια διδυμοτοιχιωτισσα με αμαξι, που θα ερχετε να σε περνει από το στρατοπεδο και θα πηγαινετε σπιτι της για να συνουσιαστειτε με φοντο τα μαντρια του απεναντι βουνου. Μαλακια…





(Διαφημισεις γι’αγριους)

Ειχα παει διακοπες με την γκομενα στο πευκοχωρι, και ένα βραδυ, καποιος που στην προηγουμενη του ζωη ηταν η βιδα από το σιφονι μιας τουαλετας, πεταξε φολα σε όλα τα σκυλια , αδεσποτα και μη, της περιοχης.
Το σκυλι της νοικαρισσας μας σφαδαζε αφριζοντας στην ασφαλτο όταν η 25χρονη –σιγουρα όχι ομορφη αλλα αρκετα καυλωτικη junkie styled- νοικαρισσα γυρισε και μ’αγκαλιασε κλαιγοντας. Μαζι με τον σκυλο αρχισε να αφριζει και η Χρυσα την οποια καθησυχασα το ιδιο βραδυ με κερακια και ροδοπεταλα. Για τον ιδιο λογο με φωναξε και η νοικαρισσα μετα από 2 μερες για καφε. Για να την καθησυχασω.
Οσο λοιπον με ειχε ενθουσιασει το ερωτικο τριγωνο που για πρωτη και τελευταια ισως φορα ζουσα, το ιδιο ευκολα μου εκοψε τα ποδια όταν η νοικαρισσα μου ειπε ότι δεν την νοιαζει που τα χω με την άλλη και ότι το μονο που θελει από μενα είναι να ειμαι καλος πατερας (τη σακουλα φιλε λιγο γρηγορα) 3 μερες αφου τα φτιαξαμε.. Την επομενη μερα φυγαμε κακην κακως για το Πλατανιτσι κι εγω ηλπιζα να μην βρω εκει φρικαρισμενες Χαλκιδικιωτισσες. Κι αν βρω θα επιλεξω να μην τις γνωρισω εκτος αν είναι fan του πρωκτικου και του spanking.


Με πηρε ο υπνος ξαπλωμενο στο χορταρι. Ονειρευτηκα ωραια πραγματα .. Καθομουν σε μια καρεκλα φρεσκολουσμενη στο σπερμα και συνιδιτοποιησα ότι ημουν σε ένα κλασατο ‘2 ταινιες πορνο – 1 ταινια καρατε’ κινηματογραφο γεματο κοσμο.
‘’Και η επαγγελματικη κατηγορια που κερδιζει το βραβειο: ‘Τα πλεον τσαμπα λεφτα’ είναι αυτή …σιγη… ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝΝΝΝΝ!!!’’ Ειπε στο μικροφωνο η blondie παρουσιαστρια.
Και τα ουρλιαχτα γεμισαν την αιθουσα όπως συμβαινει παντα σ’αυτές τις περιπτωσεις. Σαστισμενοι υπολοχαγοι εβαζαν τα κλαματα, αφηνιασμενες συζηγοι σμηναγων ταρακουνουσαν τα παιδια τους κραζοντας : «Κερδισε ο μπαμπας!» ενώ από την άλλη μουδιασμενοι λαικοι τραγουδιστες, παρουσιαστριες πρωινων εκπομπων και αρθρογραφοι κοσμικων στηλων προσπαθουσαν να συνιδιτοποιησουν την ηττα τους. Ζημια!

Επιλογος

«Ξυπνα!» «Σκοπια!» μου φωναξε ο Doc ετσι που προς στιγμη νομιζα ότι βρισκομουν στον σταθμο στις 6 το πρωι και καποιος Ιεχωβας προσπαθουσε να μου πουλησει τα περιοδικα του. Σηκωθηκα, ξεσκονιστηκα, πηρα ένα ματσο αχρηστα σκουριασμενα σιδερα στον ωμο, και βαζοντας τα’ακουστικα στ’αυτια ξεκινησα ,σε μια περιεργη κατασταση, για την πρωτοχρονιατικη σκοπια μου.

Εγω θα φλεγομαι, θ’ανθιζω, θα γιορταζω, θ’ανατελλω…
Θα σε καιω…
Θα καταστρεφω με τραγουδια της ψυχης σου το μπουρδελο…
Θ’ανατελλω…






Ευχαριστω μαμα-πατριδα!
Καλη χρονια boehs.





Υ.Γ.1 Αφιερωμενο σε ενα πανθηρα, αγριεμενο και καυλωμενο, εστω και ροζ..

Υ.Γ.2 Το ονειρο μεσα στο σινεμα εχει τμηματα απο την "Ημιαναπαυση του πολεμιστη" Κωστακης Αναν.