Αυτοκριτικη - Αυτοϊασή - Αυτοδημιουργια

Εχω βιωσει πολυ τραγικα συναισθηματα και εχω κανει πολλες χοντρες μαλακιες στη ζωη μου οπως οι περισσοτεροι ανθρωποι ισως. Εχω κερατωσει γυναικα που ημουν ερωτευμενος, εχω γαμηθει με γκομενα αδερφικου φιλου που μολις ειχαν χωρισει γιατι ημουν δυστυχως ερωτευμενος και δεν ειχα κοτσια να του πω ουτε το ενα ουτε το αλλο, εχω πληγωσει τον πατερα μου αφου πρωτα εκανε αθελα του ισως το ιδιο σε μενα, εχω δοκιμασει διαφορες ψυχοτροπες ουσιες τουλαχιστον απο μια φορα γιατι εκοψα το ποτο μαχαιρι και επρεπε να βρω ενα υποκαταστατο. Ανακαλυψα το χορτο και ομολογω οτι αξιζε τον κοπο γιατι ολα τα αλλα μαζι και το ποτο τεντωνουν και το μυαλο και το σωμα.Εχω ερθει σε διαμαχες με φιλους κολητους ασχετα που ακομα πιστευω οτι ειχα δικιο και ειμαστε ακομα μαζι απο την τριτη δημοτικου. Μαγικη 5αδα! Εμεις και αυτη του '87. Εζησα 3 θανατους πολυ κοντινων μου προσωπων σε πολυ συντομο χρονικο διαστημα.

Περασα 2 σταδια συναισθηματικης κορυφωσης. Μιας απολυτα θετικης και μιας απολυτα αρνητικης. Ισως επειδη δεν ημουν σε θεση ακομα να τα αντιμετωπισω. Ακομα δεν μπορω καποια απο αυτα αλλα τα ξεπερναω πολυ πιο ευκολα. Ξεσπουσα σε κλαματα ακομη και με προβληματα που ηταν φαινομενικα ευκολα, απομακρυνα πολυ κοσμο απο κοντα μου.Εδιωχνα για αρκετο καιρο μεχρι και την γυναικα που κατεληξα να αγαπησω οσο εναν-δυο ανθρωπους ακομα σ'αυτον τον πλανητη. Με συγχωρουσε παντα κι αυτο δεν θα το ξεχασω ποτε. Οπως και οτι κατεληξα να την χωρισω 4 φορες σε 3 μηνες γιατι "δεν ξερω τι θελω".
Ωσπου καποια στιγμη καταλαβα οτι επρεπε να συνελθω. Την παρακαλεσα να μαζεψει τα μπογαλακια της και να ερθει να μεινει στην καρδια μου και αυτη, σαν μοναδικο ατομο που ειναι, δεχτηκε! Ενθουσιασμος, Μπιζζζ και χειροκροτηματα μεσα μου. Ημουν μικρος και αυτη το ιδιο για να ζησουμε τον απολυτο ερωτα. Ειχαμε και οι 2 ανειλημμενες υποχρεωσεις αλλωστε σαν φοιτητες(εγω της πουτσας βεβαια!). Αλλα ειμασταν αρκετα μεγαλοι για να την αγαπησω και -ελπιζω αλλα και το ξερω πια- να μ'αγαπησει πανανθρωπινα που λεει και ο Λιακοπουλας. Μετα απο σχεδον 4 χρονια που ειμαστε χωρια ξερουμε ακομα οτι υπαρχει αυτη η αγαπη και την δειχνουμε με καθε δυνατο τροπο σε καθε ευκαιρια. Ειμαι και ειναι απικο οποτε υπαρχει αναγκη. Πολυτιμος ανθρωπος παρα τα ελατωματα και τις ανασφαλειες της...

Με εκανε να ξεπερασω εκεινο το σταδιο που βρισκομουν και να βρεθω σε ενα μεταβατικο, να εκτιμησω οτιδηποτε πολυχρωμο και ζωντανο και να κανω πραγματα που δεν ειχα ιδεα οτι θα γουσταρω τοσο πολυ. Δεν ειχα ξαναβιωσει το συναισθημα του "Η καρδια μου θα γινει χιλια κομματια και μετα ποιος σφουγγαριζει τα αιματα".

Περνοντας ατελειωτοι μηνες και κανοντας σιγουρα οχι την ζωη που θα ηθελα να κανω μπηκα σε ενα φανταστικο τριπακι και αρχισαν να με διασκεδαζουν τα παντα. Δεν με ενοχλουσε τιποτα και δεν εβρισκα τιποτα αδυνατο. Ειχα σαν πρωτο μου στοχο να αφησω τον αλλον με ανοιχτο το στομα μονο και μονο για να δω αυτη την εκφραση στο προσωπο του.

Τριπακι στο οποιο βρισκομαι ακομη και τωρα και ελπιζω να μεινει για παντα το lifetime μεταφορικο μου μεσον. Το παιδικο παρτυ στο μυαλο μου που ανεφερε ο ΡοΖ σε ενα reply του υπαρχει γιατι οτιδηποτε συμβαινει μου δημιουργει χαρα, ενθουσιασμο, και λογος για brainstorming. Μου δινει αφορμη για να γραψω κατι. Ενα κειμενο, ενα ποιημα, ενα σαχλο τραγουδι στην κιθαρα. Ευτυχως εμαθα να χρησιμοποιω το λεξιλογιο μου, διαβαζοντας αλλους και αναπτυσοντας γλωσσικα τεχνασματα που ειναι ειτε αστεια, ειτε ηλιθια, ειτε σοβαρα ή σοβαροφανη. Παντως δεν ειναι αδιαφορα και προκαλουν κατι. Με βοηθαει να βγαλω προς τα εξω πραγματα που ο χρονος δεν μου φτανει για να τα βγαλω εξω απο το κεφαλι μου. Καταιγισμος!

Μ'αρεσει ο ανθρωπος. Τον εχω εκτιμησει απιστευτα τα τελευταια χρονια και εχω γνωρισει ατομα που με εξιταρουν τρελα. Ειναι απιστευτα ενδιαφερον το να ανακαλυψεις πως λειτουργει ο ανθρωπινος εγκεφαλος και πως μπορεις να τον φερεις στα ακρα. Να του προκαλεσεις ειτε ακατασχετο γελιο, ειτε καψιμο, ειτε νευρα, ερωτα,καυλα,θλιψη και χιλια δυο ακομη. Οχι να τον κανεις παιχνιδι σου αλλα να του βγαλεις οτι μπορει να βγει απο μεσα του. Ετσι μαθαινεις τον αλλον καλυτερα..
Παιζοντας ενα videogame περισσοτερο για να εκπληρωσω την αναγκη μου για οσο περισσοτερη επικοινωνια γινετε, και με τον σταρχιδισμο που πολλοι θεωρουν οτι με διακρινει, εκανα φιλιες(αφου βεβαια τους γνωρισα απο κοντα αλλα και οχι). Προκαλεσα γελιο, εκπληξη και νευρα την ιδια στιγμη σε διαφορετικα ατομα. Μεσα απο ενα παιχνιδι. Ισως γιατι η ατακα που πεταξα δηλωνε οτι προκειτε για ενα παιχνιδι και μην πλακωνεστε για ενα συνδιασμο απο Pixel που σχηματιζουν ενα σπαθι. Αυτοι που τους αφορουσε θυμωναν, αυτοι που με ξεραν γελουσαν, και αυτοι που μολις καταλαβανε ποσο σατανικο κωλοπαιδακι ειμαι μειναν εκπληκτοι. LOOOL που λενε και που παει να μου ξεφυγει και μενα καμια φορα στην ζωη μου και το κοβω πριν το τελευταιο L.

Δεν πεταω μαλακιες και γι'αυτο συνηθως θεωρουμε βασικο στελεχος σε μια σοβαρη συζητηση εστω κι αν δεν με αφορα. Απλα απλωνω το χερι και δειχνω την αλλη πλευρα του νομισματος γιατι "η ζωη ειναι μικρη για να ειναι θλιβερη μωρο μου". Ενα στιχακι που τα λεει ολα. Διαλεξε ζωη που ελεγε και ο Ewan σε μια θρυλικη ταινια. Διαλεγω αυτην γιατι αυτη μου ταιριαζει. Θελω να ειμαι καλα και βρηκα τον τροπο μετα απο πολυ κοπο. Ισως κανω παρεα στον Γιωργο και γινω μια τροφαντη μπαλαρινα. Αυτο κι αν θα βγαλει γελιο.

Αντε γαμω τα στρατα μου 2.5 μηνες μεινανε! Φιλια...