.

Εορταστικο

Λοιπόν. Στην αρχή και ποτέ στο τέλος.

Έχω απίστευτο πονοκέφαλο και όλως παραδόξως θέλω κάτι να γράψω.

Έκανα ένα ταξίδι στο Άμστερνταμ. Στην διαδρομή είδα το πιο ωραίο τοπίο της ζωής μου. Ήμασταν πάνω από τα σύννεφα και εκτεινόταν στον ορίζοντα μια τεραστία λεύκη πεδιάδα. Χωρίς λοφάκια χωρίς χαράδρες χωρίς τίποτα. Μια λεία λεύκη πεδιάδα. Παιδιάδα γιατί σαν παιδί κι εγώ ήθελα να βγω να παίξω με το «χιόνι» και με ένα ¨πουφ!¨ να βρεθώ από κάτω με ένα βλέμμα τρόμου και έκπληξης.

Δοκίμασα κάτι προϊόντα των coffee shop και γύρισα την τεραστία αγορά τους. Είδα κάτι όμορφα σπίτια διπλά στο ποτάμι, κάτι νεοκλασικά και κάτι τεραστία κτήρια μιας άλλης εποχής που ποτέ δεν με ενθουσίασε. Βασικά αυτά. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση την πρώτη μέρα που κατέβηκα προς το κέντρο ήταν ο τύπος που ήταν ντυμένος σκίουρος και που φαινόταν βιαστικός. Η γύρω στα 45 καθώς πρέπει μητέρα με την 16χρονη κόρη της που έφαγε πόρτα από το coffee shop όσο η εν λόγω μάνα αγόραζε τις προμήθειες του μήνα μάλλον. 150 ευρώ χόρτο. 1,5 ζελατίνα 10 πόντους ύψος. Ένα άλογο κατούρησε δίπλα μας ανοίγοντας τα πόδια του, έχοντας σε κοινή θεά την έτοιμη για ejaculation ψώλη του και ήσαν να άνοιξαν οι ουρανοί κατούρησε λες και ήταν πυροσβεστική μάνικα. Λίγο πιο κοντά να ήμασταν και θα μας πιτσιλούσε. Οι πουτάνες παντού σαν μπουρδέλα της Θεσσαλονίκης, αλλά με πιο ωραίες γυναίκες. Μα καθόλου μάρκετινγκ ρε παιδιά; Όλα παρωχημένα. Η πόλη του απροκάλυπτου σεξ, με sex-shop παντού, πουτάνες, πουτσες, δονητές, μαστίγια, το μουσείο του σεξ, Στριτ σώους. There is everything about sex there ladies and gentlemen. Καμία αίσθηση του χρόνου, μπαίνεις σε άδειο μαγαζί και περιμένεις 20 λεπτά να σου πάρουν παραγγελία. Καλοί καφέδες. Ακριβά τα είδη πρώτης ανάγκης όπως φαγητά και νερά, τα ρούχα κτλ σε λογικές τιμές. Άθλιο φαγητό, πολλά junk foodάδικα. Η πόλη φαίνεται ότι ζει για τους τουρίστες και όχι από αυτούς. Έτσι φάνηκε σε μένα που έμεινα εκεί 3 μέρες.

Δεν ήταν του στυλ μου. Κανένα μυστήριο, τίποτα να ανακαλύψεις, τίποτα να γευτείς. Άπλες drug vacations. Ίσως και να μην είχα αρκετό χρόνο. Χαλάρωσα όμως. Ηρέμησα και ξεκουράστηκα... White widow, Cubanita, Shiva, Waterworks. To stones ήταν το κατάλληλο coffee shop για να ηρεμήσεις. Α! Τα πακέτα 4 ευρώ και με 17 τσιγάρα μέσα; 17; Γιατί όχι 18 ή 16; Είναι δυνατόν;

Πηρά το αεροπλάνο για Αθήνα. Οι διαδρομές με το αεροπλάνο ήταν οι πιο κουραστικές. Έμεινα εκεί άλλες 5 μέρες. Υπεροχές μέρες ήταν εκεί. Ξέγνοιαστες και είχαν κάτι που θα λεγε κάνεις ότι όριζαν την τελειότητα. Ήταν αυτό ακριβώς που ήθελα πάντως. Κατάφερα βέβαια να κρυώσω 2 μέρες πριν φύγω.

Το αεροπλάνο έφευγε Κυριακή στις 7 παρά πέντε το πρωί. Άργησα να πάρω το ταξί γιατί είχα κάτι πολύ βαριές σιδερένιες μπάλες στα πόδια και δεν μπορούσα να τρέξω. Έφτασα αργοπορημένος και αγχωμένος. Πήγα στο check in και πριν δώσω την ταυτότητα μου, μου είπαν ότι δυστυχώς δεν πρόλαβα. Αργότερα ανακάλυψα ότι το booking ήταν για λάθος μέρα. Πηρά το επόμενο αεροπλάνο για τις 9 παρά τέταρτο. 9 το πρωί δούλευα... Ευτυχώς με κάλυψαν. Με είχε πάρει πολύ από κάτω. Με την κατάλληλη βοήθεια πηρά τα πάνω μου. Την ευχαριστώ πραγματικά πολύ αυτήν την κυρά βοήθεια. Για πολλά. Έκανα ένα τσιγάρο, ήπια ένα Νες μέτριο με γάλα γιατί χρειαζόμουν γλυκιά γεύση στο στόμα μου, πηρά ένα λαχείο μετά από αρκετά χρόνια γιατί όταν δεν σε πάει καλά κάτι πρέπει να το κυνηγάς κατά πόδας μήπως και μπορέσεις να του σπάσεις τα μούτρα. Μπήκα στο λεωφορείο που σε πάει στο αεροπλάνο. Εκεί ένα παιδάκι έσκουζε πολύ δυνατά. Εμένα το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το κρύωμα αλλά έχω μια λατρεία για τα παιδιά ούτως η άλλως. Μπήκα στο αεροπλάνο κι έκατσα στην θέση μου. Ήθελα να εξαφανιστώ από αυτήν την πόλη. Αφού δεν μπορούσα να κάτσω άλλο, έπρεπε να φύγω όσο πιο γρήγορα γινόταν. Δεν την πάλευα. ΝΤΙΠ. Εκεί που όλα ήταν ήρεμα και διάβαζα το περιοδικό του αεροπλάνου δίπλα μου φούντωνε μια συζήτηση. Ήταν η μαμά με το παιδάκι που έσκουζε και το άλλο της παΐδι, και από πίσω καθόταν μια ξιπασμένη σκατενια τύπισσα γύρω στα 50 με το σκυλάκι της που τον έλεγαν Κώστα και φορούσε περουκών.

-Σας παρακαλώ μπορείτε να κάνετε το παΐδι σας να μην φωνάζει. Έχουμε και πονοκέφαλο πρωί.

-Μα δεν έκανε καθόλου φασαρία από την στιγμή που μπήκαμε στο αεροπλάνο(αλήθεια). Και είναι και 2 χρονών τι να το κάνω; Δεν θα κάνει φασαρία μην ανησυχείτε.

-Μα δεν είναι δυνατόν ένα παιδί να κάνει σαν ζώο, είπε το σκυλάκι της.

-Σας παρακαλώ που θα το πείτε και ζώο!

-Τουλάχιστον δώστε του ένα χαστούκι να ηρεμήσει, λέει η ξιπασμένη.

-Μα τι λέτε; Εσείς δεν ήσασταν ποτέ παΐδι; Παιδιά δεν έχετε;

-Να μάθετε στο παΐδι σας πως να συμπεριφέρεται μπροστά σε κόσμο.

-2 χρονών παΐδι και θα μου πεις να το χαστουκίσω και να του μάθω να συμπεριφέρεται; ΗΛΙΘΙΑ. ΗΛΙΘΙΑ. Ηλίθια... Ηλίθια... Ηλίθια...

Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει και η λέξη έκανε γκελ στο μυαλό μου.

Μαζεύτηκαν οι αεροσυνοδοί και ένας κύριος πίσω μου έλεγε συνεχεία «Η κυρία έχει δίκιο, η κυρία έχει δίκιο». Εντάξει όλο το αεροπλάνο κατάλαβε ότι η μανά έχει δίκιο και η άλλη είναι μια καργιόλα που χρειαζόταν 3 κλωτσιές στην μούρη και να καεί στην κόλαση. Ο άλλος έπρεπε απλά να βγάλει το κολάρο του για να συνέλθει, φαινόταν. Πρέπει να το είπε τουλάχιστον 15 φορές. Εγώ ήθελα να σηκωθώ και να της πω απλά να το βουλώσει γιατί αλλιώς θα την περνούσα από την τουρμπίνα του αεροσκάφους. Τουλάχιστον 1400 φορές. Αλλά βαρούσαν καμπάνες και το υγιές κομμάτι του μυαλού μου δεν ξεπερνούσε το 2%.

Η τύπισσα με τον Ρεξ πήγαν κάτσανε πίσω και η πτήση ξεκίνησε. Τα πράγματα δεν φαίνονταν καλά από την αρχή. Πως μπορούσε να αλλάξει αργότερα η φθίνουσα πορεία της υγείας και της διάθεσης μου. Κάνα τέταρτο πριν προσγειωθούμε άρχισε το βασανιστήριο. Οι εναλλαγές της πίεσης άρχισαν να κάνουν τα ρουθούνια μου να βουλώνουν εναλλάξ ώσπου τ’ αυτιά μου βούλωσαν τελείως και ένιωθα τα τύμπανα μου ότι θα σπάσουν. Νομίζω είχαν φτάσει τ’ αυτιά μου κοντά στην στιγμή που θα κανάνε «Πλαφ» κι εγώ σαν σπλατερια θα γέμιζα τους τοίχους αίματα και κομμάτια κρέας όταν πιάσαμε έδαφος. Δεν άκουγα τίποτα. «Μετά από καιρό θα βρω νόημα στα μαθήματα νοηματικής που κάνω» σκέφτηκα. Είδα την αεροσυνοδό να ψελλίζει Καλή μου μέρα, της χαμογέλασα ευγενικά γιατί είχε ωραίο μπούστο και ξεχνιόμουν, και κατέβηκα από το αεροπλάνο. Εκεί που περίμενα τις βαλίτσες άκουσα ότι κλεψαν 2 φορές το θειο βρέφος από την Αριστοτέλους και έγραψαν απέναντι από την Μητρόπολη : «Χριστούγεννα τέλος. Η παναγία έκανε έκτρωση». Χάρηκα που τόσες μέρες δεν είχα τηλέφωνο και δεν είδα ειδήσεις. Με τα πολλά έφτασα στην δουλεία και τα ρέστα είναι μπλα μπλα μπλα. Ακόμα με βασανίζουν τ' αυτιά μου και ένας πόνος πάνω από το αριστερό μάτι. Κάθε μέρα είμαι καλυτέρα που θα πάει θα στρώσω. Σήμερα άκουσα πρώτη φορά τον θόρυβο που κάνει το κλιματιστικό στη δουλεία. Τόσες μέρες δεν το άκουγα και το είχα συνέχεια πάνω από το κεφάλι μου.

Νιώθω φίνα όμως. Κρατάω μόνο τα ωραία από το ταξίδι. Γιατί ήταν πραγματικά ωραία. Κι όταν σου νιαουρίζει γυναίκα που σημαίνει κάτι για σένα είναι τρις ωραία!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μια συμμαθήτρια μου στη σχολή νοηματικής είπε : «Και τι ξέρουν αυτά τα 15 χρόνα που είναι στους δρόμους; Να γυρίσουν πίσω στα σχολεία τους να διαβάσουν μπας και ησυχάσουμε και μείς»

Της ζήτησα να σταματήσει, γιατί αν δεν κάνουν κάτι οι αδιάβαστοι, οι διαβασμένοι και βολεμένοι, ή αλλιώς οι διαβολεμένοι δεν θα κανών τίποτα. Όπως τόσο καιρό. Αν η οργή δεν βγει από μέσα τώρα, όσο κάθεται και τυραννιέται τόσο πιο αγριεμένη και καυλωμένη θα είναι αργότερα. Και πρέπει να γίνουν εκλογές. Τώρα. Γιατί όταν κάποιος χάνει την μπάλα ενεργεί σπασμωδικά. Και την φοβάμαι αυτή την σπασμωδικότητα. Κι ο Καραμανλακας στερείτε καθαρού μυαλού ανεκλήθην.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θυμάμαι όταν γίνονταν οι απεργίες στις αρχές τις σχολικής χρονιάς, ήμουν σένα βιβλιοπωλείο και σκάει μια κοπέλα γύρω στα 15. Την ερωτάει η βιβλιοπώλισσα «Τι έγινε με την απεργία» κι απατάει η μικρή «Βάλαν κάτι λέξεις και κάτι αριθμούς σένα χαρτί και καναν αιτήματα». Και τι έγινε. Κι ας μην ξέρουν. Η ας κάνουν ότι δεν ξέρουν, Η παιδεία φυτοζωεί. Έχει χίλια μύρια προβλήματα. Τι να πρωτοζητήσουν; Γαμήστε τους. Σε όλα. Πανηγυρικά.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Βλέπω κάτι μπατσάκια να χτυπάνε μικρά παιδιά με μίσος. Να τα κυνηγάνε και να τα βαράνε κλωτσιές και γκλομπιές. Ποσό μάλλον μικρά κοριτσάκια. Πιασαν τον άλλον και τον σαπάκιασαν και τον ψέκασαν και τον πήγαν στο τμήμα με 100 κατηγορίες που τον έστελναν μέσα για ισόβια. Ενώ απλώς τραβούσε με το κινητό του τα επεισόδια. Μόνο από το tvxs βλέπω ειδήσεις πια.

Δυο κολλητοί μου μόλις έχουν φύγει από τον Μύλο που ήταν ο Πουλικάκος. Πέρναγανε με το αμάξι φεύγοντας μπροστά από την ερτ3 που πάντα έχει Ματ. Και φωνάζει ο ένας «πουτάνας γιοι αστυνομικοί» και τον άκουσε ένας μπάτσος και τους σταμάτησαν. Είχαν πιει αρκετά και οι 2. Του ζητούσαν να πει συγγνώμη και αυτός αρνιότανε. Τελικά φώναξαν την τροχαία και έγραψαν τον οδηγό μετά από αλκοτέστ για 600€ πρόστιμο και αφαίρεση άδειας για 6 μήνες. Βλέπω και καλά σε όλο αυτό αλλά απλά το παραθέτω.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα ΜΜΕ υστερικά όπως πάντα πεθαίνουν τον κοσμάκη. Η αγορά πεσμένη, η οικονομική κρίση κάνει πάρτη, πανικός στους δρόμους όλων των πόλεων, λεφτά δεν υπάρχουν κτλ κτλ. Ρε παιδιά. Να μα την Παναγία. Η αγορά είναι ΠΙΤΑ. ΑΣΦΥΚΤΙΕΙ. Γίνεται πανικός αυτές τις μέρες κάτω, όλοι είναι για ψώνια. Τι να πω. Μάλλον οι Θεσσαλονικείς είναι μόνο που το φύσανε το χρήμα.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Όταν έχεις να ακούσεις ένα μπράβο από τον πατερά σου 10 και πλέον χρόνια συγχύζεσαι.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Όταν βρίσκεις κάτι καλό, κάτι που σε φτιάχνει, κάτι που αξίζει να αγαπήσεις για οποιοδήποτε δικό σου λόγο, σε γεμίζει. Κι ας ξέρεις ότι είναι μακριά. Πας, το δοκιμάζεις, το έχεις, σε έχει, και μετά πρέπει να γυρίσεις πίσω. Αυτά τα κενά δεν γεμίζουν με τίποτα...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από τον Ζαχόπουλο μέχρι τον Ευφραίμ και τα χιλιάδες σκάνδαλα ενδιάμεσα, όλα ξεχαστήκαν. Τώρα όλοι ασχολούνται με τα αποτελέσματα και όχι με τις αίτιες. Ζητώ οι πρόκατ ειδήσεις. Αυτοί ξέρουν.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από την μια πλευρά του πάνελ το υπερτσιράκι, το καραγκιοζακι, ο Πρετεντερης. Και από την άλλη πλευρά, ο πανέξυπνος, πάντα με τις κατάλληλες ερωτήσεις, Τσιμας. Πως, που, ποτέ και γιατί συνέβη αυτό. Πως το κατάφεραν και γιατί κάνεις δεν με ειδοποίησε;

Ο Σερβετας «σπατάλησε» μια ολόκληρη εκπομπή περνώντας τηλέφωνα σε παιδάκια για να τους ευχηθεί χρόνια πολλά κάνοντας τον άγιο Βασίλη και να τους πει ότι θα τους φέρει το δώρο του. Μόνο όταν ένα παιδάκι του ζήτησε ένα play station 3, ζήτησε να μιλήσει ξανά με την μαμά και την ρώτησε αν μπορούν να του το πάρουν. Όταν αυτή είπε όχι, μίλησε ξανά με το παΐδι και του είπε ότι δεν θα μπορέσει φέτος να του το πάρει αλλά θα προσπαθήσει του χρόνου. Μύρεσαι που το σκέφτηκε.

Α! Και χρόνια πολλά. Τόσα όσα θα ευχόμουν και πριν τις γιορτές. ΠΦΦΦΦφφφφφφφφφφφφφφφφφφγαμωυποκρισιες. Που ναι το ανεορτιο καλοκαιράκι...

Υ. Γ. Sorry για τα ορθογραφικα. Τα μισα ειναι απο το γρηγορο περασμα με τον ορθογραφικο ελεγχο του word και τα αλλα μισα απο καποιον που πηγε να διορθωσει το γραπτο αλλα δεν εκανε καλα την δουλεια του! Εγω δεν εκανα ουτε ενα! ;Ρ

Lowly, slowly now I know I like where you go when you're gone..

Ρόδες - Απομυθοποίηση τωρα

Ένα παιδί κάθεται πάνω στου ντουνιά τη σκεπή
ένα κορίτσι ψάχνει μόνο μια γωνία να κρυφτεί
ένα αγοράκι στο σαλόνι και μπροστά από την T.V.
κι ένα χαμίνι στρώνει κάτω στο δρόμο να κοιμηθεί
για να το δει και μπει και βγει από το Όνειρο
μπας κι απόψε είναι πιο όμορφο
καθρεφτίζεται συμβολικά
το είδωλο του στα βρομόνερα
Πάντα
συνεννοούμαστε κρυφά για τα πάντα
κι αντανακλάμε τον κόσμο κυλάμε
σα ρόδα πάντα
σα ρόδα παίζει κι η μπάντα τζάμπα
κι άντε κάντε στην μπάντα
ποίηση του δρόμου για πάντα
δεν είμαστε είδωλα καθρέφτες αγάντα
απομυθοποίηση μάγκα
απομυθοποίηση πάντα
απομυθοποίηση, φτάνει η ώρα
απομυθοποίηση πάντα
απομυθοποίηση τώρα!
Χωρίς λόγο κι αιτία αυτη η ειρωνια με τη μια φτιάχνουμε λόγο κι αιτία
δικαιολογία στη βία
το πρόσωπο μας αυτό δεν είναι πραγματικό
κατασκευάζουμε γλυπτό τον εαυτό τον εικονικό
βασανισμένοι συγχωρούν και γράφουν βιβλία
παπαδοπαίδια προσευχή κάνουν τη βία στη βία
στην Τεχεράνη κάποιοι διάβασαν Λολίτα
με ένα καμένο διαβατήριο δε διώχνεις τις Η.Π.Α.
τείχος για το τείχος των δακρύων
λίθος για το λίθο των αναμάρτητων
άξονας για τον άξονα της τρομοκρατίας
κόντρα στην κόντρα,
βία στη βία,
της βίας, τη βία, ω βία,
όχι άλλο ρε παιδία!
Απομυθοποίηση τώρα!
Πολεμάμε για φροκαλά
τραγουδάμε για κοκάλα
προστατεύουμε με ρόπαλα
για να γίνουν όλα πιο πολλά
καταναλώνουμε λάφυρα
συζητάμε σε παράθυρα
πολιτευόμαστε άκυρα
για να γίνουν όλα πιο αυστηρά
μια θολούρα νηφάλια
και μια μύτη πιο άρια
μια χούντα για ασφάλεια
για να γίνουν όλα πιο αγρία.
Απομυθοποίηση τώρα!

Διαλειμμα για διαφημισεις

Να καει το σπιτι και πολλα χειροτερα που δεν εχω λογια τωρα να τα εκφρασω, απο ολα τα φασιστομουτρα. Ειδικα τα σπουδαγμενα. Τα μπατσακια φταινε σε πολυ λιγοτερα ουτως η αλλως..




Ο Μπαμπας ηταν μπατσος. Ενα βραδυ, κατω απο αρκετα περιεργες συνθηκες, εφαγε μια σφαιρα στο ποδι, που καταχωρηθηκε ως "τραυματισμος εν υπηρεσια, κατα τη διαρκεια καταδιωξης υποπτων".
Μονο ο μπαμπας και δυο αλλοι συναδελφοι του που ηταν παροντες ηξεραν οτι στην πραγματικοτητα εκεινος εκανε μαγκιες και πηγε να το παιξει Λουκι Λουκ, οτι και καλα τραβαει πιστολι αστραπιαια και αλλα τετοια εξυπνα.Ετσι ο Λουκυ Λουκ,κατα κοσμον Ιάσων Καραμπίνης, αυτοπυροβοληθηκε και βγηκε στη συνταξη με διαφορες τιμες και μια αδεια πρακτορειου ΠΡΟ-ΠΟ για να εχει να κανει κατι στον ελευθερο χρονο του..........

......Οταν ο υιος Καραμπινης εφτασε σε ηλικια που αποφασισε οτι επρεπε να κανει κατι στη ζωη του εκτος απο το να παιζει το πουλι του, να στριμωχνεται στα κλαμπ της παραλιακης και να ψηφιζει Δεξιά, ο πατερας του εκανε πεντε υποκλισεις, τρεις αναποδες τουμπες, φιλησε και ενα αρκουντως παχυ κωλαρακι και καταφερε να χωσει το γιο του στη δημοτικη αστυνομια.

Ετσι ο γιος, εξοχο δειγμα βλακα που του δινεις μια στολη και μια σφυριχτρα και νομιζει οτι εγινε καποιος και αρχιζει να βγαζει ενα ενα τα κομπλεξ του πανω στους μη εχοντες στολη και σφυριχτρα, στηνοταν καθε πρωι εξω απο το Δημαρχειο, φορουσε γυαλι ηλιου ακομα και υπο καταιγιδα και "φρρρρρρ" ολη μερα προστατευε το μεγαρο απο τους αλητες που νομιζαν οτι μπορουσαν να σταθμευσουν εστω για ενα λεπτο σε ακτινα πενηντα μετρων απο την εισοδο του. Ατσαλακωτη στολη, γλοιωδης ευγενεια στις γραβατες που εμπαιναν στο Δημαρχειο και απροκαλυπτη αγενεια σε οσους νομιζαν οτι η εισοδος για το κοινο ειναι "απο δω" και οχι "απο κει". Και ειπαμε, μη σκεφτει κανεις οτι μπορει να σταματησει το αυτοκινητο του, εστω για να κατεβει ο συνεπιβατης κοντα στο δημαρχειο.

Ολα κυλουσαν ομαλα μεχρι που ενα ζεστο, γλυκο πρωινο γυρω στις 10 επεσε μια ξαφνικη ησυχια στο δρομο μπροστα απο το μεγαρο. Ουτε αμαξι ουτε μηχανακι πουθενα ουτε και πεζος. Και ξαφνικα φανηκε να πλησιαζει ενα σαραβαλο με καροτσα, χιλιοτρακαρισμενο, βρομικο, με την εξατμιση σχεδον να σερνεται στο δρομο. Το ερειπι εκοψε ταχυτητα και σταματησε (τι θρασος!!!) ακριβως μπροστα στην πορτα του Δημαρχειου. Ο υιος Καραμπινης γουρλωσε τα ματια, φουσκωσε και αγριεψε και κινηθηκε απειλητικα προς το ιεροσυλο οχημα που ειχε μολυνει τα αγια τσιμεντα που ο ιδιος εποπτευε. Ηταν ετοιμος να γαβγισει κατι σαν "που νομιζεις οτι βρισκεσαι ρε;" στον οδηγο οταν απο την σακαρακα κατεβηκε ενας ευτραφης τυπος με φαλακρα και μακρια ανακατεμενα μαλλια στο πλαι, φορωντας μια βρομικη ποδια(χασαπης ισως;) και με στραβοπατημενες παντοφλες που αποκαλυπταν το μεγαλειο των εξισου βρωμικων και μεγαλων νυχιων των ποδιων του. Πριν ο δημοτικος μπατσος προλαβει να βγαλει αχνα, ο χοντρος εκδικητης τον αρπαξε, τον γυρισε αναποδα με μια περιτεχνη κινηση καρατε και λαχαναγορας, του κατεβασε τα σωβρακα, αρπαξε την σφυριχτρα του και του την εχωσε βαθια στον κωλο.

Ετσι απλα, χωρις να πει τιποτα η extra large Νεμεσις εσυρε ξανα τις παντοφλες της μεχρι το αυτοκινητο της, εβαλε μπροστα και χαθηκε στον οριζοντα. Την ιδια ωρα ο ατιμασμενος αστυνομος, πεταμενος στην ακρη του δρομου, εβαζε τα κλαματα σαν μικρο παιδι και απο τους σπασμους του σωματος του, μικροι σφυριχτοι ηχοι εβγαιναν απο την κωλοτρυπιδα του, στο βαθος της οποιας αναπαυοταν το μεχρι προτινος οπλο του.

Αυτη ειναι η κοινωνια που ονειρευομαι και για αυτην πολεμαω καθε μερα.

Κωστάκης Ανάν

Μια ακόμα λίγο σουρεάλ, λίγο βέβηλη και παντελώς ηλίθια ιστορία

Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Θέλω λοιπόν να ακούσετε προσεκτικά την ιστορία που έχω να πω γιατί στο τέλος θα σας βάλω να λύσετε ένα πρόβλημα.



Είναι πολύ συνηθισμένο να ερωτεύεσαι άτομα που συναντάς σε μια συνεύρεση με ανθρώπους με παρόμοια ενδιαφέροντα με εσένα. Για παράδειγμα σε ένα καφέ με μια παρέα, σε μια συνάντηση μιας κομματικής νεολαίας, στην ομάδα μπόουλινγκ που πας καμία φορά και παίζεις.

Έτσι ακριβώς λοιπόν και η Τζένη κατά τη διάρκεια μιας παρτούζας σε ένα φοιτητικό σπίτι στα άνω Λιόσια βρήκε τον Κώστα.

Ο Κώστας ήταν ένας μεγαλόσωμος τύπος γύρω στα 26 με ένα μπας-κλας μουστάκι, από ένα χωριό λίγο έξω από τις Σέρρες. Αυτός δεν θυμάμαι από πού ήταν. Είχε πάντως μια ευγενική ακαλλιεργησία και μια αφέλεια κατευθείαν βγαλμένη από στάνη.

Άρχισαν να βγαίνουν λοιπόν τα παιδιά, και μαζί τους ξεκίνησαν και τα σιρόπια, οι έρωτες και τα «να ξερές ποσό μου λειψές βρε πουτσαρά μου».

Σε μια τέτοια έξοδο λοιπόν, και πάνω σε μια συζήτηση γεμάτη κλισέ η Τζενούλα ρώτησε τον Κώστα «Τι σου αρέσει πιο πολύ πάνω σε μια γυναίκα;». Αυτός τότε τελείως αφοπλιστικά και σε μια έκρηξη αφελείας και γενναιοδωρίας παράλληλα της απάντησε : «Το μουνί» αφήνοντας την με στραβωμένο σαγόνι και λίγο σάλιο έτοιμο να τρέξει από την αριστερή κόγχη των χειλιών της. Η Τζένη ποτέ δεν κατάλαβε ότι ο Κωστής μόλις της είχε αποκαλύψει ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά της αρσενικής ιστορίας. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Η Τζένη λοιπόν είπε στον Κώστα ότι πρέπει να φύγει τώρα γιατί πρέπει να ταΐσει το κατοικίδιο χελιδονόψαρο της. Απομακρύνθηκε με γοργό βήμα και κατευθύνθηκε στο σπίτι της. Μπήκε μέσα, έκλεισε την πόρτα πίσω της , και με τρεμάμενα πόδια και κομματιασμένο ηθικό κατέρρευσε στο πάτωμα. Εκείνη την ώρα πέρασε ο γεροξεμωραμενος πάππους της που ήταν τόσο κάλος και πάντα ήθελε να τον φροντίζει αλλά αφού τον φορτώθηκε, έπαθε δυο εγκεφαλικά και του είχε σαλέψει τελείως του γέρου. Είχε αρπάξει κι ένα χοντρό κρύωμα κι έτσι όπως την είδε χάμω να τρεκλίζει της είπε: «ντι στέγκες έτζι μωρή λες και σου γκάμαν μπαρθενορραφή; Σύρε και βάλε μου μια λεγκάνη ζεσντό νερό να γκάνω ένα μποδόλουτρο.

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη όλες τις πιθανές αντιδράσεις της Τζένης, και με την χρήση λογαρίθμων και μιας οποιασδήποτε διαλέκτου των γηγενών Ινδιάνων του Καναδά θέλω να μου πείτε: το έβλεπε σαν εξαναγκασμό, σαν λειτούργημα, ή το φχαριστήθηκε κι ο Κρίνος; Θέλω να το σκεφτείτε και να μου απαντήσετε στο επόμενο μάθημα, είπε ο καθηγητής και σούσουρο και προβληματισμό γέμισε η αίθουσα. Καλή σας μέρα είπε και «πουφ», εξαφανίστηκε!

ΛΟΘ ξερω εριξα πολυ χαμηλα το επιπεδο ;Ρ
Μπαφ μονο σ'εσενα το κανω πασα κι ας μην σου ειναι ευχαριστο! Οι λεξεις ειναι : Κοντερ, μπιχλα, κυλιμι, Μυκονος, διείσδυση.