Διαλειμμα για διαφημισεις

Να καει το σπιτι και πολλα χειροτερα που δεν εχω λογια τωρα να τα εκφρασω, απο ολα τα φασιστομουτρα. Ειδικα τα σπουδαγμενα. Τα μπατσακια φταινε σε πολυ λιγοτερα ουτως η αλλως..




Ο Μπαμπας ηταν μπατσος. Ενα βραδυ, κατω απο αρκετα περιεργες συνθηκες, εφαγε μια σφαιρα στο ποδι, που καταχωρηθηκε ως "τραυματισμος εν υπηρεσια, κατα τη διαρκεια καταδιωξης υποπτων".
Μονο ο μπαμπας και δυο αλλοι συναδελφοι του που ηταν παροντες ηξεραν οτι στην πραγματικοτητα εκεινος εκανε μαγκιες και πηγε να το παιξει Λουκι Λουκ, οτι και καλα τραβαει πιστολι αστραπιαια και αλλα τετοια εξυπνα.Ετσι ο Λουκυ Λουκ,κατα κοσμον Ιάσων Καραμπίνης, αυτοπυροβοληθηκε και βγηκε στη συνταξη με διαφορες τιμες και μια αδεια πρακτορειου ΠΡΟ-ΠΟ για να εχει να κανει κατι στον ελευθερο χρονο του..........

......Οταν ο υιος Καραμπινης εφτασε σε ηλικια που αποφασισε οτι επρεπε να κανει κατι στη ζωη του εκτος απο το να παιζει το πουλι του, να στριμωχνεται στα κλαμπ της παραλιακης και να ψηφιζει Δεξιά, ο πατερας του εκανε πεντε υποκλισεις, τρεις αναποδες τουμπες, φιλησε και ενα αρκουντως παχυ κωλαρακι και καταφερε να χωσει το γιο του στη δημοτικη αστυνομια.

Ετσι ο γιος, εξοχο δειγμα βλακα που του δινεις μια στολη και μια σφυριχτρα και νομιζει οτι εγινε καποιος και αρχιζει να βγαζει ενα ενα τα κομπλεξ του πανω στους μη εχοντες στολη και σφυριχτρα, στηνοταν καθε πρωι εξω απο το Δημαρχειο, φορουσε γυαλι ηλιου ακομα και υπο καταιγιδα και "φρρρρρρ" ολη μερα προστατευε το μεγαρο απο τους αλητες που νομιζαν οτι μπορουσαν να σταθμευσουν εστω για ενα λεπτο σε ακτινα πενηντα μετρων απο την εισοδο του. Ατσαλακωτη στολη, γλοιωδης ευγενεια στις γραβατες που εμπαιναν στο Δημαρχειο και απροκαλυπτη αγενεια σε οσους νομιζαν οτι η εισοδος για το κοινο ειναι "απο δω" και οχι "απο κει". Και ειπαμε, μη σκεφτει κανεις οτι μπορει να σταματησει το αυτοκινητο του, εστω για να κατεβει ο συνεπιβατης κοντα στο δημαρχειο.

Ολα κυλουσαν ομαλα μεχρι που ενα ζεστο, γλυκο πρωινο γυρω στις 10 επεσε μια ξαφνικη ησυχια στο δρομο μπροστα απο το μεγαρο. Ουτε αμαξι ουτε μηχανακι πουθενα ουτε και πεζος. Και ξαφνικα φανηκε να πλησιαζει ενα σαραβαλο με καροτσα, χιλιοτρακαρισμενο, βρομικο, με την εξατμιση σχεδον να σερνεται στο δρομο. Το ερειπι εκοψε ταχυτητα και σταματησε (τι θρασος!!!) ακριβως μπροστα στην πορτα του Δημαρχειου. Ο υιος Καραμπινης γουρλωσε τα ματια, φουσκωσε και αγριεψε και κινηθηκε απειλητικα προς το ιεροσυλο οχημα που ειχε μολυνει τα αγια τσιμεντα που ο ιδιος εποπτευε. Ηταν ετοιμος να γαβγισει κατι σαν "που νομιζεις οτι βρισκεσαι ρε;" στον οδηγο οταν απο την σακαρακα κατεβηκε ενας ευτραφης τυπος με φαλακρα και μακρια ανακατεμενα μαλλια στο πλαι, φορωντας μια βρομικη ποδια(χασαπης ισως;) και με στραβοπατημενες παντοφλες που αποκαλυπταν το μεγαλειο των εξισου βρωμικων και μεγαλων νυχιων των ποδιων του. Πριν ο δημοτικος μπατσος προλαβει να βγαλει αχνα, ο χοντρος εκδικητης τον αρπαξε, τον γυρισε αναποδα με μια περιτεχνη κινηση καρατε και λαχαναγορας, του κατεβασε τα σωβρακα, αρπαξε την σφυριχτρα του και του την εχωσε βαθια στον κωλο.

Ετσι απλα, χωρις να πει τιποτα η extra large Νεμεσις εσυρε ξανα τις παντοφλες της μεχρι το αυτοκινητο της, εβαλε μπροστα και χαθηκε στον οριζοντα. Την ιδια ωρα ο ατιμασμενος αστυνομος, πεταμενος στην ακρη του δρομου, εβαζε τα κλαματα σαν μικρο παιδι και απο τους σπασμους του σωματος του, μικροι σφυριχτοι ηχοι εβγαιναν απο την κωλοτρυπιδα του, στο βαθος της οποιας αναπαυοταν το μεχρι προτινος οπλο του.

Αυτη ειναι η κοινωνια που ονειρευομαι και για αυτην πολεμαω καθε μερα.

Κωστάκης Ανάν