Τρίτη, Ιουλίου 7

Μεχρι να ματωσει

…”βήξτε παρακαλώ”, λέει ο γιατρός, και αμέσως μετά συμπληρώνει χαζογελώντας “όχι εσύ μωρό μου…”. Καταλαβαίνω ότι δεν έχει κλείσει το τηλέφωνο και με εξετάζει ζωντανή συνδεση με τη γκόμενά του.

Μου βάζει κάτι βεντούζες πατόκορφα και ένα μηχάνημα δίπλα μου αρχίζει να κάνει “τιπ τιπ τιπ” και να βγάζει ένα χαρτί σαν απόδειξη, λες και μετράει την εμπορική μου αξία. Ο γιατρός παίρνει το χαρτί, το διαβάζει, ξεροβήχει και λέει: “Λοιπόν… 1.264 αυνανισμοί, δύο διαδοχικοί ψήφοι στο Συνασπισμό, εφτά ταινίες με τη Τζούλια Ρόμπερτς στην ταινιοθήκη σου, συμμετοχή σε συλλαλητήριο για την ελληνικότητα της μακεδονίας… Δε λέω, καλός μαλάκας είσαι!”

Συνέρχομαι απότομα γιατί ο γιατρός στην πραγματικότητα είχε ρωτήσει κάτι και μάλλον περιμένει απάντηση. “Συγγνώμη είχα αφαιρεθεί, τί είπατε;”

“Λέω, αν δεν έχετε κάποιο γνωστό εργολάβο κηδειών, μπορώ να σας συστήσω ένα γνωστό μου με πολύ λογικές τιμές και δουλειά ποιότητας, όχι αηδίες”.

Ακολουθεί μια παγωμένη σιωπή λίγων δεκαετιών και μετά ο γιατρός ξαναμιλάει και , αντί να πει γελώντας “άντε ρε μαλάκα, πλάκα σου κάνω”, λέει σοβαρά “ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν έχετε πεθάνει ακόμα”.

Σηκώνομαι μουδιασμένος, ντύνομαι, σιωπή, πλησιάζω την πόρτα, σιωπή, πιάνω το πόμολο, πρέπει κάτι να πω, γυρίζω στο γιατρό και λέω: “Στο συλλαλητήριο για τη μακεδονία πήγα έτσι για χαβαλέ. Είχε πάει όλη η τάξη μου, τι να έκανα;”

Ο γιατρός σκέφτεται να σιωπήσει ή να μου συστήσει ένα συνάδελφο ψυχίατρο. Τελικά κάνει το πρώτο. Φεύγω…

Στις επόμενες ημέρες κάνω σειρά εξετάσεων με εξωτικά ονόματα και λίγο πολύ μαθαίνω ότι , σε περίπτωση που πεθάνω εντελώς ξαφνικά, να μη μου κάνει καμία εντύπωση γιατί η καρδιά μου λειτουργεί όπως το μυαλό μου, όποτε της καπνίσει και σε περίεργους ρυθμούς.

“Μήπως έχετε κάποια κληρονομικότητα στην οικογένεια;” με ρωτάνε επανειλημένα. “Ο πατέρας μου πέθανε από δάγκωμα εφοριακού και η μάνα μου δεν έζησε ποτέ πραγματικά” απαντώ σε όλους και δε με ρωτάνε τίποτα άλλο.


Κωστακης Αναν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου