...τελευταία κονσέρβα τόνου για πρωινό, έτσι για να το γιορτάσω, έκλεισα την tv και άρχισα να το σκέφτομαι. Ίσως ήταν ευκαιρία και για μένα να διαγράψω όλο μου το παρελθόν, ό,τι έγινε, έγινε, και να ξεκινήσω πάλι τη ζωή μου από την αρχή. Εντάξει, δεν είμαι πια 15 χρονών για να εντυπωσιάζω τους φίλους μου με παραμάνες στη μούρη και κροκόδειλους πάνω στην αριστερή ρώγα, ούτε 25 για να βάζω τον πατέρα μου να φιλάει κρατικώλους για να με χώσει κάπου με μισθό και σύνταξη, όσο εγώ ασχολούμαι με το χονδρεμπόριο μούρης σε in μαγαζιά.
Έχω όμως όλο το χρόνο μπροστά μου να προσληφθώ ως security στο Βασιλόπουλο και να κάνω κρυφά τζούρες πίσω από τον πάγκο με τα τυριά, λέγοντας σε γνωστούς και αγνώστους ότι “αυτό τον καιρό ετοιμάζω μια καλή μπίζνα”. Πόσο μάλλον αργότερα που θα περιμένω στην ουρά για να εξοφλήσω το λογαριασμό του ΟΤΕ και ένας βαρετός θα πετάξει τη χιονόμπαλα “ανοίξτε και το τρίτο γκισέ να εξυπηρετηθεί ο κόσμος”, που σε λίγο θα μετατραπεί στη χιονοστιβάδα “δεν υπάρχει κράτος ρε! Ουγκάντα είμαστε! Ουγκάντα!” (συνήθως αυτός που το λέει, συνεχίζει να επαναλαμβάνει “Ουγκάντα” μόνος του, όσο κρατάει η οχλαγωγία και μέχρι να φτάσει στο γκισέ) και τότε εγώ θα λέω το υποκριτικό “Εσείς φταίτε που πάτε και ψηφίζετε τους ίδιους και τους ίδιους”, ανήκοντας και εγώ σε αυτούς που τους ψηφίζουν. Και τέλος, έχω όλο το χρόνο να αφήνω επίτηδες να μου πέσει η μισή μέρα μέσα στο πρακτορείο και όλη την υπόλοιπη μέρα να κάνω ότι ψάχνω να βρω που πήγε η πρώτη μισή και να ξεστομίζω φράσεις όπως “άντε μωρή πουτάνα Κασρούη!!!” που, για να είμαι ειλικρινής, και εμένα αν μου έτρωγαν δυο σύμφωνα από το όνομά μου θα στράβωνα. Έτσι θα στραβώσει και η Καρλσρούη και θα μείνει το ματς στο 0-0 και θα πάει το δελτίο στα σκουπίδια να συναντήσει και όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Και μετά θα πεθάνω και θα γυρίσω με κάποιον τρόπο πίσω και θα ξαναζήσω την ίδια ακριβώς μαλακισμένη ζωή και θα είναι όλα εδώ, οι μαγουλάδες, το σχολείο, ο στρατός, οι πρώην γκόμενες, οι ουρές, η Γιουροβίζιον, το δέντρο του Αβραμόπουλου, το πέταλο του Μαλιακού, το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι, όλα…
Κ.Ανάν
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
twra h' esy eisai o k.anan h' egw.
ΑπάντησηΔιαγραφήre ton pousti. (den anaferomai se mena oute se sena. ston anan.)
Θεός!
ΑπάντησηΔιαγραφή(όποιος κι αν είναι από τους δυο σας)
η μιζέρια που τη συνειδητοποιεις και τη διασκεδάζεις και λιγάκι αυτοσαρκάζοντας ειναι μισή μιζέρια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεός, πραγματικά, οπως παντα. οπως τα άπαντα δηλαδή.
:*
www.arelis.gr
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριεχει ερωτονομικον με τις πιο τολμηρες σεξουαλικες φαντασιωσεις
ακαταλληλο για ηλικιες κατω των 18 ετων
Mr.Ntetzevou ένα θα σου πω:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξη καταπληκτικό μου φαίνετε πολύ λίγη.
Έτσι κι γίνει όντως αυτό, δηλαδή να πεθαίνουμε και να ξαναγυρίζουμε για να ζήσουμε την ίδια μαλακισμένη ζωή, τότε λυπάμαι δεν αυτοκτονώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω για σένα, αλλά αφού παίζουν τέτοιες πιθανότητες, θα προσπαθήσω να κάνω τη ζωή μου τώρα όσο το δυνατόν λιγότερο μαλακισμένη για να μην την ξαναζήσω έτσι. Και θα κάνω άλλα 10τατουάζ για να κάνω ένα περίτρανο πτώμα...
Καλημέρα σας αγαπητέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας στέλνω ένα πακετάκι λιακάδα να ξορκίσει τα κακά πνεύματα. Να το τυλίξω ή θα το πάρετε επιτόπου;
Βουρ στον πατσά και κατεβάστε τα όλα κάτω! Στην καλύτερη πιείτε λίγο ξυδάκι και θα σας περάσει! Πιάνει τις περισσότερες φορές
ΑπάντησηΔιαγραφή