The D

_Σε ξύπνησα;
_Ε,ε...κοιμόμουν..
_Προσπαθούσα να γράψω αυτό που μου ζήτησες. Είναι μπερδεμένο στο χαρτί. Δεν μπορώ
_Δεν πειράζει. Γράψε ότι θέλεις.
_Είναι σαν να βουτάω από έναν ψηλό γκρεμό. Καθόμουν κι έβλεπα τον ήλιο και μετά πήδηξα. Πέφτω με ορμή προς τη θάλασσα και σκίζω τα νερά της σαν ρουκέτα. Συνεχίζω με την ίδια δύναμη προς τον βυθό. Τα νερά γίνονται αποπνικτικά ζεστά ενώ εγώ τρυπάω πια τον πάτο. Όσο πάω, συνειδητοποιώ πως πλησιάζω με μεγάλη ταχύτητα στο κέντρο της γης.....κι εκεί δεν ξέρω τι να κάνω. Τι θα γίνει όταν φτάσω εκεί;
_Πω, πω ρε συ, όνειρο ειναι αυτό;
_Όχι, αυτό που θέλω να γράψω, αλλά μου βγαίνουν άλλα, πλουμιστά στην πορεία.
_(μικρό νυσταλεό γελάκι) Κοιμήσου.
_Καληνύχτα

Στα ονειρα θα μεινουμε μωρο μου το ξερεις...;

Κι αν βρεθουμε ποτε, πραγμα απιθανο

θα ειναι σαν ονειρο..

Και ποσο λιγο θα κρατησει

αναπαντεχα λιγο

λυπαμαι που το λεω αλλα αναπαντεχα λιγο

εκτος αν αυτο το κατι που κινα τα νηματα

γκρεμισει το συμπαν και το ξαναπλασει

γιατι οπως ειναι φτιαγμενο τωρα

στα ονειρα θα μεινουμε μωρο μου το ξερεις...;

Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά

Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ
Πάντα Εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό
Εξαργυρώνει.

Sad eyes that touched my heart... Pretty girl with a crooked smile...